İnceleme işini çok merak ettim. :D Neyse, 120 diyorum. :)
120. sone
"Bana şimdi yarıyor çekmiş olmam çileni,
O eski üzüntüyü düşününce üstelik,
Çaresiz, kendi suçum ezip geçiyor beni,
Öyle ya, sinirlerim tunç değil, ne de çelik.
Bana çektirdiğini kendin çektinse eğer,
Cehennem olmuş demek her günün ve her gecen;
Ben zâlimin biriyim: düşünmemişim meğer
Nasıl kıvrandırmıştı beni senin işkencen.
O ıstırap gecemiz hatırlatsaydı bana
Gerçek acımın nasıl derinden deştiğini,
Birbirimizin merhem sürersek yarasına
Dağlanmış yüreklerin tez iyileştiğini!
Senin suçun denk geldi kendi kefaretine:
Seninle karşılıklı ödüyoruz rehine."
Doğru söyle Tayfun, birisini seviyordun da aşk acısı mı yaşadın :D Çünkü Shakespeare'in en çok aşk acısı teması hissedilen sonesi bu olabilir bence. Bu yaşında 120 kitap okumuş olmak da bence harika bir şey, senin yaşındayken içimden gelerek neredeyse hiç kitap okumamıştım. Okuduğun ve sevdiğin yazarlara da baktım. Sinirleri tunç gibi, çelik gibi olan adamlar. Belki o yazarların da cehennem olmuştu her günü ve gecesi. Önyargılara kurban gitmişlerdi ve yazdıklarından çok yaşamlarıyla yargılanmışlardı. O yüzden onların kitaplarını okuyup onları anlamaya çalıştığın için teşekkür ederim, umarım her zaman kitaplarla olursun.
Çoğu insan gibi hocam. :D
Ve teşekkür ediyorum... :)
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.