Ulucanlar'a ilk defa bu kış gittim. Havada nemli, ağır, soğuk bir his. Mevsimden miydi yoksa yaşananların ağır ruhu mu bilemiyorum ama çok üşüdüm. Sonra kar yağmaya başladı. İncecikti kar taneleri ve iğne gibi batıyordu yüzüme, bir yandan içimde hissettiğim öfkenin ateşi bir yandan karın soğuğu ve nemin ürpertisi... Ne yaşadığımı halen tarif edemiyorum ama çok iyi bildiğim bir şey var. Ne zaman Ulucanlar kelimesini duysam nefesimin tıkandığını hissederim. Çok güzel yazmışsın Onur. Emeğine, yüreğine sağlık. Kitabı okurken zorlanmıştım. Zaten kim kolayca okur ki bu kitabı?
Yazdıklarını hissettim resmen. Teşekkür ederim Ecem.
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.