Peki, güvenmek bir suç muydu?
Şaklaban
Açıkçası bu incelemede tam olarak ne yazacağımı bilemiyorum. Osamu Dazai bu kitabıyla tüm ruh enerjimi sömürdü, hayatın tüm kötülükleri üzerime toplandı.
Başkahramanımız Yozo, küçüklüğünden beri kendini topluma ait hissetmemiş, herkesten ve her şeyden korkar olmuş, depresif bir insandır. İnsanlarla konuşmayı dahi bilemeyen Yozo, son çırpınış olarak ‘soytarılık’ kullanmaya başlar. Bu soytarılık insanları güldürmeyi, eğlendirmeyi amaçlar fakat içinde kopan fırtınaları tamamen kendisine saklar. Dışarıya tozpembe görünür, içi zifiri karanlıktır.
Bu dünyayı anlamayan, insanları anlamayan Yozo büyüdükçe kendini içkiye, kadınlara, uyuşturucuya verir. Birkaç kez intihar etmeyi dahi dener. Yozo, bu dünyanın kötülüklerini, insanlarını kaldıramayan bir insandır kısaca.
Bu kitap çoğu insana göre hemen hemen yazarın kendi hayatını anlatıyor. Yazarın hayat hikayesini bilenler, kitap ve yazar hakkında çok benzerlik bulacaktır. Derin bir kitaptı. Japon edebiyatı okumak isteyenlerin okuması gereken bir kitap olduğunu düşünüyorum. Bu kitabın bir de mangası var. 
İnsanlığımı Yitirirken (Manga) kitabını da bir an önce edineceğim.