Soytarılık….
Yozo "... ciddi olduğumda görmezden geliniyordum ve sadece... soytarılık ve üçkâğıtçılık yaptığımda kelimelerim doğruluk hissi taşıyor gibi görünüyordu" diyor.
Sayfa 127 - SonsözKitabı okudu
Tan yavaştan ağardığında ikisi de çoktan uyanmıştı. Yozo bugün taburcu oluyordu . Ben bugünün gelmesinden korku yordum. Bu, beceriksiz bir yazarın yüreksiz duygu sallığı olsa gerek. Bu romanı yazarken ben, Yozo'yu kurtarmak istemiştim. Yok, bir Byron olma şansını kaçıran şu sinsi tilkiyi affetmenizi istedim. Acılarımın derinlerinde gizli tek dileğim buydu; ama bugünün yaklaşmasıyla birlikte eskisinden daha da beter bir yalnızlığın Yozo'ya ve bana sessiz bir saldırı gibi geldiğini anlar oldum. Bu roman bir başarısızlık oldu. Büyük sıçrama yapan da olmadı, dünyevi arzularından arınan da. Sanırım üslup konusunu fazla kafaya takmışım.
Bu yüzden roman bayağılaştı bile. Kimsenin duymak istemediği çok fazla şey anlattım. Dahası değinilecek çok daha önemli şeyleri de atladığımı hissediyorum. Bu biraz ukalaca bir laf olacak, fakat eğer ki uzun bir yaşam sürüp de yıllar sonra bu romanı elime alacak olursam, kimbilir nasıl da kahrolurum. Muhtemelen daha birinci sayfayı okumayı bile bitirmeden kendime hissettiğim nefrete dayanamayıp kitabı kapatırım. Dönüp de önceki bölümleri okuyacak gücüm daha şimdiden yok.
Sayfa 76 - İttaki yayınları 14 temmuz 2023Kitabı okudu
1929 yı lının Aralık ayının başlarında Yozo'nun deniz kıyısında bulunan Seişoen adlı bu sanatoryuma yatırılmasıyla biraz tantana oldu. Seişoen ' de otuz altı verem hastası bulunuyordu. İkisi ağır hastaydı, on biri hafif . Kalan yirmi üçü ise nekahet dönemindeydi. Yozo'nun yatırıldığı Birin ci Doğu Koğuşu, deyimi yerindeyse, üst sınıf olup altı oda dan oluşuyordu. Yozo'nun odasının her iki yanındaki oda da boştu. Koğuşun batı ucundaki 6 numaralı odada koca burunlu, uzun boylu bir üniversite öğrencisi vardı. Doğu taraf ı ndaki 1 ve 2 numaralı odalarda ise birer genç kadın yatıyordu. Bu hastaların üçü de nekahet dönemindeydi.
Sayfa 15 - İttaki yayınları 14 temmuz 2023Kitabı okudu
“Peki ya sen, Yozo? diye sorardı. Ben de ne diyeceğimi bilemezdim. Ne istediğim sorulduğu anda hiçbir şey istemez olurdum. Ne olursa fark etmez, nasıl olsa beni mutlu edecek bir şey yok düşüncesi hasıl olurdu.
Sayfa 17Kitabı okudu
Yozo’ nun aklı başka bir şeydeydi. Sono’ nun hayaletini düşünüyordu. Onun güzel görüntüsü yüreğine kazınmıştı.
Yozo bize "insan türünün diline hiç mi hiç inancının olmadığını" söylüyor. Kendisi de dahil, bütün insanların
"...hayatı karşılıklı olarak kandırılıp hiçbir şeyin farkına varmadan geçirdiğinde" inanıyor.