"Ben yalnız değilim, anne," diye parladım. "Ben tek başımayım. Bunlar farklı şeyler."
Sayfa 174
Bazen en sevdiğim kitapları sondan başa tekrar okurum. Son bölümden başlar ve başa kadar tersten okurum. Bu şekilde okuduğunuzda, kitabın bölümleri de umuttan çaresizliğe, kendini tanımaktan şüpheye doğru gider. Aşk hikayelerinde çiftler sevgili olarak başlar, sonunda yabancı olurlar. Yetişkinliğe ulaşma kitapları yolunu kaybetme hikayelerine dönüşür.En sevdiğiniz karakterler yeniden doğar.
Sayfa 179
İnsan sevgiden delirebilir.
İnsanlar sevgi kaybından delirebilir.
Sayfa 330
Reader Follow Recommendations
Sevgi korkunç bir şeydi ve kaybı daha da kötüydü.
Sevgi korkunçtu ve onunla ilgili hiçbir şey istemiyordum.
Sayfa 265
Tüm yaşamımızı çalışarak geçirmek üzere dünyadan emir alıyoruz.
Sayfa 86
Bir şey tuhafsa, insanlar çamurlu ayaklarıyla girip o tuhaflığın nedenini çözme hakkını kendinde buluyor. Bu beni fazlasıyla rahatsız ediyor; sinir bozucu, küstahlıktan başka bir şey değil. Çok rahatsız olduğumda ilkokulda yaptığım gibi karşımdakinin kafasına kürekle vurarak sesini kesmek istediğim olur bazen.
Sayfa 49
Beni dünyadan saklamanı istiyorum.
Sayfa 85
Beni tanıyan tüm insanlardan beni saklamanı istiyorum. Hiç kimseye rahatsızlık vermediğim halde, herkes çok normalmiş gibi gelip benim yaşantıma karışıyor. Sessizlik içerisinde nefes almak istiyorum yalnızca.
Sayfa 91
Kendini normal gören insanların, normal olmadığını düşündükleri insanları yargılama merakı vardır.
Sayfa 97
Normal dünya zorba bir yer, yabancı maddeler derhal sorgusuz yok edilir. Makul olmayan insanların mutlaka icabına bakılır.
Sayfa 66
"İnsan birine yalan söylüyorsa, başkasına da söyler."
Sayfa 52
"İçimdeki binlerce kudretin yükseldiğini duyuyorum: kurnaz, şen, durgun, hüzünlüyüm, birinden diğerine dönüşüyorum. Köklerim var ama akıyorum. Baştan sona altın, akıyorum..."
Sayfa 83
"Gözün Güneş'e varsın, ruhun rüzgara... Rengarenksin tek bir rengin içinde, hem de tüm parlaklığınla."
Sayfa 336
Sözcükler Dalgalar'da yazılı; "Bu mavi hep böyle kalabilse; bu derinlik hep böyle var olabilse; bu an hep böyle sürebilse... Karanlıkta ışık saçtığımı duyumsuyorum. Kuşandım. Hazırım. Bu, bir anlık duraksama, o karanlık an. Kemancılar yaylarını kaldırdılar... Bu çağrı bana. Bu benim dünyam. Her şey kararlaştırılmış, her şey hazır... Köklerim var ama akıyorum... 'Gel' diyorum 'gel.'"
Sayfa 325