“Hasan”…Suçluluğun epeyce gerilerde kalmış, sivri uçlu dikenleri içimi bir kez daha yokladı, acıttı; bu adı yüksek sesle söylemek bir büyüyü bozmuştu da bütün o dikenler, iğneler içime batmak için özgür kalmıştı sanki.
"Yaşamın kıvrımını geriye doğru izlerken bunun kişinin düşlediği o geniş, yüksek kavis olmadığını gördü; ne ölüme doğru yol alan bir oktu, ne sonsuzluğun parabolik öpüşü, ne de biyolojinin soylu senfonisi; o daha çok bir darbeler silsilesi, depremyazarın kaydettiği titreşimler, doruklar ve çukurlar, tanrısal menopozlara benzeyen geniş, dingin vadilerdi."
Suçluluğun sivri uçlu dikenleri...
Suçluluğun epeyce gerilerde kalmış, sivri uçlu dikenleri içimi bir kez daha yokladı, acıttı; bu adı yüksek sesle söylemek bir büyüyü bozmuştu da bütün o dikenler, iğneler içime batmak için özgür kalmıştı sanki.
Sayfa 206 - Everest YayınlarıKitabı okudu
