18.yüzyıl Alman Edebiyatı’nın önemli isimlerinden biri ile selamlıyorum sizi.
Öykücülük yönü çok bilinmeyen Friedrich Schiller’in çok keyifli bir öykü kitabıyla.
Çok güzel bir tevafuk eseri yakın zaman önce okuduğum #josephvoneichendorff ‘un “Bir Aylağın Hayatından” isimli kitabında geçen benzer bir cümle ile tesadüf eden bu kitap çıkar çıkmaz aldıklarımdan.
Schiller; Wieland, Herder ve Goethe ile “Weimar Klasiğinin” en önemli dört yazarından biri. Hal böyle olunca öykülerine kayıtsız kalmam imkansızdı.
Karakterlerinin psikolojik gelişimine odaklı öykülerinde ahlâki ikileme düşen, umutsuzluğa sürüklenen, suça itilen insanın açmazını dillendirmiş.
Yükte hafif pahada ağır bu öyküleri dilerim teğet geçmezsiniz. 
Friedrich Schiller
Öyle bir öykü kitabıyla geldim ki bugün, ifade etmek için “kelimeler kifayetsiz” kalıyor.
“Yaralar vardır hayatta, ruhu cüzzam gibi yavaş yavaş ve yalnızlıkta yiyen, kemiren yaralar, “ der ya hani Sâdık Hidâyet, Sayın Madak o ruhu cüzzam gibi kemiren yaralara hassasiyetle yaklaşıp kişinin bam teline dokunarak ince bir vicdan muhasebesi yaptırıyor.
“Bütün mutlu aileler birbirine benzer. Her mutsuz ailenin ise kendisine özgü bir mutsuzluğu vardır,” diyen Tolstoy’un, Madak öykülerini okuma şansı olsaydı keşke.
Mutsuzluğun acı coğrafyasında bireye, özellikle de kadına uygulanan şiddete, eril hegemonyanın ve toplum baskısıyla devam eden “-e rağmen” li eğreti hayatlara konuk oluyoruz.
Tacizin, tecavüzün, cinayetlerin, intiharların gölgesinin düştüğü öyküleriyle bambaşka hayatların pencerelerini aralıyor Madak’ın sükun ikrardan gelir karakterleri.
Gelin, siz de bu birbirinden güzel ve düşündürücü öykülerin açıldığı bir pencere küpeştesine ilişiverin.
Üstüne saatlerce konuşup satırlarca yazabilirim bu yükte hafif pahada ağır kitap hakkında.
Ama büyüsü size, sırrı bana kalsın! 
Anlamsızlık Saati 
Işıl Madak
