“Bir çocuk büyüdükçe babanın rolü öğretmenler ve otoritesi olan diğer kişiler tarafından sürdürülür; emirleri ve yasakları ideal egoda güçlü kalır ve ahlaki sansürü, vicdan suretinde uygulamaya devam eder. Vicdanın talepleri ile egonun gösterdiği performanslar arasındaki gerilim, bir suçluluk duygusu olarak deneyimlenir. Sosyal duygular, diğer insanlarla aynı ideal egoya sahip olma temelinde özdeşleşmelere dayanır.”