parçalanmış bir aynada
nakışları esmer bir yüz
yansısını görüyorum
perçemleri akdenizli
bakışları simli sündüs
parçalanmış bir aynada.
ah! benim bu deliliğim
“Sonbahar yaprakları dökülürken, umudun yaprağını tuttum ben. Yere düşücek son çiçeği avuçlarıma aldım. Avucumdaki son çiçek, bana umut etmeyi öğretti. Ve ben avucunda kalan son çiçekle bir kitap yazdım. O çiçek, bana yaşamayı ve yaşatmayı öğretti. Ben umudun şairi..” diyerek dizelerine başlayan yazar, kendini şiire adamış. İçindeki aşkı,
Bu kadar sık görüşürken benim yerime mektubumun gelmesi sizi herhalde şaşırtacak, Olga Sergeyevna. Fakat sonuna kadar okuyunca göreceksiniz ki başka türlü yapamazdım. Bu mektubu çok daha önce yazmış olmalıydım; o zaman ikimiz de sonradan duyacağımız birçok vicdan azabından kurtulmuş olurduk. Ama gene de geç kalmış değilim. Birbirimizi o kadar