yaşmaya deyerese ölüm guzel
Yokluğun buz gibi soğuk
Uzaklardan bir ses olmanı isterdim, bir selam, bir nefes... 'Üşüme' diye seslenmeni isterdim... Bir el olmanı isterdim, bir kol... 'Özledim' deyip sarılmanı... En karanlık yerinde düşlerimin çıkıp gelmeni isterdim kınalı bir bahar gibi, umut ışığı olmanı isterdim hayatıma... Gelseydin ve yaslasaydım başımı omuzuna,
Sayfa 457 - özlem ve ölüm
Böylesi etkinliklerde Efendimizin günümüze taşınması gerektiği vurgulanır, daha sonra da hemen unutulur.
Şimdi sizlere o günleri hatırlatan birkaç kıssa anlattığımda, belki gözleriniz nemlenecek ve kendi kendinize söz verip, onu hayatımıza daha çok almaya dair düşüncelere gireceksiniz.
Eve gideceksiniz daha sonra, sonra da işe.
Birkaç
