Alışamadım sensizliğe, alışamadım senin çekip gitmelerine ve maalesef alışamadım gülmeye özür dilerim yine yine seni düşünüyorum çünkü ben senden baskasini sevmedim seni çok özledim be zalımın kızı senden başka kimsem yok Bilyusun başımı sadce omuzuna yasladigim sendin sende yoksun artık
Gidersen yıkılır bu kent, kuşlar da gider
Bir nehir gibi susarım yüzünün deltasında
Yanlış adresteydik, kimsesizdik belki
Sarışın bir şaşkınlık olurdu bütün ışıklar
Biz mi yalnızdık, durmadan yağmur yağardı
Üşür müydük nar çiçekleri ürpeririken
Gidersen kim sular fesleğenleri
Kuşlar nereye sığınır akşam olunca
Sessizliği dinliyorum şimdi ve
☘Ne oyuncağım ne bir elbisem olmadi arkadaşlarım gibi anne benim hiç sapanım olmadı anne,
ne kuşları vurdum,
ne de kimsenin camını kırdım...
çok uslu bir çocuk değildim ama,
seni hiç kırmadım, hep boynumu kırdım.
ben hayatım boyunca
bir tek kendimi vurdum! ..
suskun görünsem de,
fırtınalı ve mağrurdum anne.
bir mızrak gibi,
aynada hep dik durdum
Bugün benim dogum günüm sevdiğim bana kus ailem desem yok
yılların derdi kederi hep bir ağırlıkla üzerimde
omuzlarım biraz daha agır sanki bedenime
içimde;kaybettiğim sevinçlerin sızısı
ellerimde tozu kalmış bir ömrün
sürekli bitmeyen çilesi...
bugün benim dogum günüm sevdiğim
hiç çalmayacak kapımı bilyorum
gözlerim nemli kalacak
yüregim yeni vurgunlarından
yine nasibini alacak
bugün de bile;özlemlerim ellerime tutuşturulacak
bedenim yeni rüzğarlara umarsızca savrulacak
yüreğimi
doğduğum günü yine yalnız kutlayacam
içimde deli hasretinle sen
gözlerimden inceden süzülen yaşlarla ben
kimbilir belki;kimselere söylemeden
bu dogum günümü de sensiz kutlayacağım ama hüsran ama kalbi kırık bir kutlayış
(doğdugum günde yoksun!!!kimbilir belki öldüğüm günde olursun!!!
bu aslnda bir şiir degil içimdeki en aci bir hikaye yanliz olmak ne kadar kötü bir durum sevenin ailen yani yoksulsan çok kötü
doğum günüm kutlu olsun (;;)
Biraz yorgunum, kavgaları birikiyor insanın!
Her uzvundan ayrı ayrı taşıyor acısı zamanla!
Yaşımdan yorgun, yaşımdan telaşlıyım bugünlerde!
Kaç yaşındayım sahi saymadım, bilmiyorum!
Belki kırklarımdayım belki otuzlarımda!
Belki de doksan sene yuvarlandım bu dünyanın sırtında!
Hiç bilmiyorum! Hayat taviz vermediği hızı ve kavgasıyla akıp gidiyor!
Baharın rahiyasından akıp coşan çiçeklerle hatırlıyorum lise yıllarımızı!
Kimimize kış, kimimize bahar olup canıyla değen vatansız
Bu memlekette insanlar belki de en çok vatansız sancısıyla inliyor, en çok vatan coğrafya deyince aklımıza gelir çocukluğumuz!
Mazinin araladığı perdeden sızıyor eski günler!
Onlarla kavgalı onlarla sevdalı olduğumuz!
En çok vatanımız yokluğunun hüsranıyla kızıyormuş zaman ayrılığın yarasını!
İnsan vatanı olmuyunca anlıyormuş disiz bölük pürçuk nasil yaşarmış Ama anlatılmıyor anna dili anlatılmıyor be iki gözüm