Her ne kadar dört cilt olduğunu düşünmek, biraz göz korkutucu gibi görünse de, ilk serinin 10. sayfasından itibaren; yerine göre dağdaki çoban, yerine göre anası, sevdiği ve köy halkı için soluğu dağlarda alıp yol kesen ince memed oluyor insan. Fiziki yapısıyla anlatılan kahramanımız (ince memed,) bir sineği dahi öldüremeyecek derecede masum, hümanist bir tipolojiye sahip gibi görünüyor olsa da, her insanın yumuşak karnı olan "Aile" dürtüsü, serçeyi Şahin yapacak kadar fedakar olmaya itiyor. 436 sayfa sonrasında okuyucu; zorlukların üstesinden gelebilmenin sadece cesaret ile değil sevgi ile de başarılabileceğinin, hatta sevgi ve cesaretin harmanlanarak başarılabileceğinin inancına hakim oluyor. Savaşın sadece çatışmayla kazanılmayacağını, severek ve insan biriktirerekte bunun mümkün olduğunu tane tane harf harf anlatıyor bizlere Yaşar Kemal.
