"Mah cemal üstünde teli bilmeyen / Bal dudak altında dili bilmeyen / Garip’im gönülden yolu bilmeyen / Yürüse de yol kıymetin bilemez."
Ses ezgin. Ses saygılı. Ses büyük. Ses kahır. Yüreğin bütün heyecanlarıyla çarpıyor ses. Dile getirdiği yaşantıların bütün acılarıyla yaralı. Bütün arzuların ürpertisiyle kanatlı. Geri çekilirken
ama benim gerçekten ihtiyaç duyduğum, aradığım şey, ifade edebileceğim bir şey değil. sözcüklerle anlatılamayacak bir şeye: sevgiye ihtiyacım var. beynin sustuğu, yüreğin devreye girdiği zaman yaşanan şeye.