“İstanbul şehrinde, bir kıyıya, köşeye saklanmış yüreğinde acıma, sevgi, saygı kalmış insanlar arayacak ve hem de bulacak. İnsanlık hiç bir zaman ölmez diyor Mahmut.”
Bir de bakalım Leyla köşesinden
Aşkın kadın adlı penceresinden
Bırakmıştı kendini yazılmış olana
Susmak ve konuşmamak denen cana
Evlenmişti ve görünüşte mutlu
Şimdiden memnun ve gelecekten umutlu
Fakat bir eksiklik ufacık bir nokta
Kalbi kurcalıyordu hala
Mecnun ne olmuştu neredeydi
Nasıldı ne yapıyordu hali neydi
Geceleri loş gölgeler
Biliyorum, insanların birbirlerini sevecekleri, her birinin, bir başkasının karşısında yıldız gibi parlayacağı bir zaman gelecek. İnsanlar özgür, özgürlükleriyle yücelmiş dolaşacaklar yeryüzünde, herkes herkese karşı açık yürekli olacak, kimsenin yüreğinde kıskançlık, çekememezlik olmayacak, herkes temiz yürekli, sevecen olacak. O zaman yaşamak diye bir şey olmayacak, insanın insana hizmet etmesi, yücelmesi olacak; özgür insanlar için ulaşılamayacak büyüklük yoktur. O zaman gerçek için, özgürlük için, güzellik için yaşanacak ve dünyayı yüreğiyle daha geniş kucaklayan, onu daha derinden sevenler en iyi insanlar olarak bilinecek, en özgür onlar yaşayacak... En güzel onlar olacak. Böyle bir hayatta yücelecekler insanlar..."
Bir an sustu Ukraynalı, şöyle bir dikleşti, göğsünden gelen boğuk bir sesle ekledi: "Böyle bir yaşam için yapamayacağım şey yoktur!"
Bir ara sordu ana Ukraynalıya: "Ne iyisiniz. Hepsiyle arkadaşsınız: Ermenilerle, Yahudilerle, Avusturyalılarla... Her şeyde, sevinçte de acıda da birliktesiniz."
"Evet, her şeyde, teyzeciğim, her şeyde," diye haykırdı Ukraynalı. "Bizim için halklar, uyruklar yoktur, yalnızca arkadaşlar, yoldaşlar ve yalnızca düşmanlar vardır. Bütün işçiler yoldaşımızdır bizim, bütün zenginler, hükümetler de düşmanımız... Dünyaya iyi niyetli gözlerle bakarsanız, biz işçilerin ne kadar çok olduğumuzu, ne büyük bir güce sahip olduğumuzu görürsünüz. Bu sevinçle doludur yüreklerimiz, böylesine büyük bir coşku vardır göğsümüzde. Hayata baktığında bir Fransız, bir Alman da yüreğinde aynı sevinci hisseder, bir İtalyan da öyle... Hepimiz aynı ananın evlatlarıyız; yeryüzünde bütün ülkelerin işçilerinin yenilmez kardeşlik düşüncesinin çocukları... Isıtıyor bizi anamız, gökyüzünde adaletin güneşidir o... gökyüzü ise işçinin yüreğinde... ve sosyalist olduğunu söyleyen herkes bugün de, yarın da, yüzyıllar boyunca da ruh kardeşimizdir."