Bazen hayat gizler kendini... Sımsıkı çekilmiş perdelerin ardına saklanan utangaç ev içlerinde, kapıların ardında, güneşin terk ettiği sokaklarda, o bıyık altı gülüşlerde, mühürlenmiş ağızlarda, yüze düşen gölgelerde ketum yüreklerde, harflerin kıvrımlarında. kelimelerin dipsizliğinde, sonsuz susuşlarda, hiç düşünmeyen yollarda, hep beklenen aşklarda, hiç beklenmedik sonlarda gizler kendine hayat...
Harika bir öykü kitabı okudum Şermin Yaşar'ın kalemini bilen bilir hayatın içinden duyguları çok içten bir üslubu var hepinize yürekten tavsiye ederim benim en çok sevdiğim öyku: Muazzez ve Yelkovan Çetesi oldu.
" Anneme sarılıp yatmak, birlikte uyumak, birlikte uyanmak hayali bütün hayatımın üstünü bir toprak gibi örtü senelerce."
" Her eşyanın insanı yaralayan bir hikayesi olduğuna inanıyorum ya da belki de ben yaralanmaya çok müsaitim."
" Gülüş anne babadan geçen bir şeydir, annen baban gülüyorsa sen de gülersin, onlar gülmüyorsa istediğin kadar içinden gelsin senin yüzüne bir tebessüm layığınca oturamaz."
" Öyle mutsuzdum ki mümkün olsa anamın rahmine geri dönecektim."
"Emin ol ki kimse toparlayamıyor. Sadece herkes başka türlü dağılıyor..."
"Biliyor musunuz insan aşina olduğu duyguya yapışır. Yani o duygu onu zedelemiş bile olsa güvenilir gelir."
