Yusuf anladı ki yitirmek gibi bulmanın da zamanı vardır.
Sayfa 199
Onu ezelden beri sevdiğini, ama bu muhabbeti biliş zamanın nihayet geldiğini anladı. Yusuf Züleyha' yı hatırladı.
Sayfa 156
Bundan sonra, dedi Züleyha, nasıl eskisi gibi konuşur, eskisi gibi güler ve ağlarım? Nasıl aynı ağaç olur artık aynı olmayan ağaç, benim kalbimin üzerinden Yusuf geçmişken? Nasıl eskisi gibi görünür evren gözüme hiçbir vasfı artık eski vasıflarının hiçbirine benzemiyorken?
Züleyha ne kadar ateşse Yusuf o kadar iffetti.
Sayfa 103
Gözlerinde bir şey değil kendi bakışları olsun. Hazırlasınlar, dediysem Yusuf'u en fazla kendi olsun. Yeter ki kendi olsun.
Züleyha sabrının Rab'den olduğunu bilmeden sabretti. Tahammülün de ondan geldiğini bilmedi. Züleyha henüz bir kadının bir erkeğe bağlanalabileceği o en gizemli ama en düz ve sığ sarmaşıkla dolandığından Yusuf'un dallarına; aşkın bir ihsan yolunun acılı başlangıcı olduğunu bilemedi ve ona sahip çıkamadı.
Allah şahitti. Züleyha ne kadar ateşse Yusuf o kadar iffetti.
Sen de Yusuf (a.s) gibisin, şu an kuyudasın. Sabredersen saraylara sultan olacaksın.
Sayfa 193Kitabı okudu
Sen de Yusuf (a.s) gibisin, şu an kuyudasın. Sabredersen saraylara sultan olacaksın.
Sayfa 188Kitabı okudu
Ey Yusuf`un Tanrısı, dedi Züleyha.
Hissediyorum ki
Bana Yusuf kadar yakınsın
Bana kalbim kadar yakınsın
Bana benim kadar yakınsın,
yok, dedi Züleyha, bana benden daha yakınsın. Sen benim kalbimdesin.
Yok yok, dedi Züleyha, Rabbim sen benim kalbimde değilsin, sen benim kalbimsin.
Sayfa 137Kitabı okudu
Züleyha, Yusuf’a bir mektup yazmaya başlayınca . Yusuf diye başladı, Yusuf diye bitirdi. Gördü ki hitaptan öteye geçemedi. Anladı ki aşkın nâmesinde ser-nâmeden öte kelâm yok. Ve Züleyha’nın lügatinde Yusuf’tan öte sözcük yok.
Sayfa 130Kitabı okudu
Züleyha, Yusuf’a bir mektup yazmaya başlayınca . Yusuf diye başladı, Yusuf diye bitirdi. Gördü ki hitaptan öteye geçemedi. Anladı ki aşkın nâmesinde ser-nâmeden öte kelâm yok. Ve Züleyha’nın lügatinde Yusuf’tan öte sözcük yok.
Yusuf'un Duası: Rabbim Bana İstememeyi İsteyebilmeyi Nasib Et
Yusuf güçlüydü bu yüzden. Bir mazlum ahının gök kubbeyi sarsacağı bilgisiyle. Devranın gün gelip de döneceğinin haberiyle. Ne ki var zerre kadar şer ne ki var zerre kadar hayr, bir gün şaşmaz bir terazide tartılacağının emniyetiyle.
Sustu Yusuf.
Sustu.
Teslimdi. Mazlumdu.
Teslimiyetiyle vardı. Susmasıyla haykırdı. Tahammülüyle baş kaldırdı.
Sayfa 115Kitabı okudu
Sen de Yusuf (a.s) gibisin, şu an kuyudasın. Sabredersen saraylara sultan olacaksın."