Ne çok tamamlanamaz iş denerdik,
Ne çok akıl ermez işarete dokunurduk
Cahil ve öyleyse gaddar parmaklarımızla!
Ne çok yanılgı ve ne çok yalnızlık!
Bellek yorgun, kuşkusuz, zaman dar,
Yol sonsuz daha...
Köylüleri niçin öldürmeliyiz?
Bu sorunun karşılığını bulamıyorum içinden çıkılmaz bi olay, ama önemsiz
köylüleri öldürmesek de olur
hatta onların kalın suratlarını
görmezlikten gelebiliriz
yapılacak çok şey var daha
sözgelimi ben, kendim
hiç hayıt ağacı görmemişim
görmeden ölürüm diye korkum da yok
değil mi ki albatrosu Baudelaire'den
Yves Bonnefoy'dan semenderi öğrendim
bir gün bakarsınız
şu güzelim bilgiç beynimi kırıp
teneşir tahtası olarak kullanabilirim.
“Tuhaf yüreklerimizde, bizler yaşam sevgisini yok ettik ve gerçekten kendi ruhlarımız haline geldik! Bundan böyle yaşamayı kabul etmek kendimize karşı işleyeceğimiz bir günahtan başka bir şey olmayacak.” (s.25)
Villiers de I’Isle-Adam