Bir şiirinde kaç metredir benim yokluğum, der Didem Madak. Sahi ya, kaç metredir benim yokluğum. Varlığım ya da, kaç sevince bedeldir. Var mıdır bir kıymeti
Rabbim; kapalı kapıları açansın, aç hayır kapılarını. Akan yaşı dindiren, kalbe inşirah verensin, feraha çıkart beni. Olmazları olduran, belaları def eden, hasreti vuslata çevirensin.. umduğumdan daha büyük bir sevinçle kuşat beni.
İnsan hissetmekle arasına hiç mesafe koyamıyor. Bu öyle bir şey ki rüyanda dahi hissediyorsun. Ben öylece sürüklenirken biraz ara vermeyi çok isterdim.
canım allahım, ben hakikati göremem sen görebilirsin. ben kalplerdeki niyeti bütünüyle bilemem ama sen bilebilirsin. kalbinde zerre kötülük barındıran insanlara karşı benim içimi soğut ve beni koru. sen soğutursan kimse ısıtamaz, sen korursan kimse yaralayamaz.