Zalimlik

Yeterli motivasyon verildikten sonra herkes zalimlik yapabilir, sebepsiz yere vahşet saçabilir ve korkunç bir şekilde şiddet uygulayabilirdi.

Kimi zaman insanda “ hayvanca” bir zalimlik olduğundan dem vurulur, ama hayvanlara yapılan korkunç bir haksızlık, bir hakarettir bu. Bir hayvan asla bir insan gibi zalim olamaz, böylesine ustalıklı, böylesine sanatsal bir zalimlik insanda olur sadece. Bir kaplan yalnızca parçalayıp kemirir. İnsanları kulaklarından duvarlara çivileyip gece boyunca öylece bekletmek, bunu yapabilecek olsa bile aklının ucundan geçmez..

Çarkını kıramadık seher yelinin,
Dağlar dizildi aramıza,
El sözü incitti kara kaşlıyı;
Tuz bastılar yaramıza.
Söyleyecek hal yok dillerde,
Belli değil yaşanan acı.
Kıyım var aşk sahnesinde,
Yar yine zalimlik peşinde.
Kurşun işlemeyen yürek,
Bir bakışla düştü yere;
Yaşamadık bu aşk sevdasını ama,
Pişman olmadım bir kere.

İnsanın kendine bir bellek oluşturmayı gerekli görmüş olduğu hiçbir seferde kan, işkence, kurban eksik olmamıştır; en tüyler ürpertici kurbanlar ve kefaletler (ilk doğan çocuğun kurban edilmesi de buraya girer), en iğrenç sakatlamalar (örneğin iğdiş etme), tüm dini kültlerin en zalimce törenleri (kaldı ki tüm dinler en temelde birer zalimlik dizgesidirler) - bütün bunlar, bellek geliştirmenin en etkin yolunun ‘acı’ olduğunu sezinlemiş olan o içgüdüden kaynaklanır.

Allah dilerse zalimin elinden alır kurbanı. Zalim, zalimlik yaptığını düşünürken sarayında büyütür kurbanı.

İnsan ırkını hangisi daha çok tanımlar, zalimlik mi yoksa bundan utanma kapasitesi mi?