Bir Irmak Kendini Asıyor
ne zaman aklımın kıyılarına uğrasan
bir ırmak kendini boğazlıyor şavk'ında,
bir uçurtmanın ipi çözülüyor içimde
göğüne süzülmek üzere
ne vakit zihnimin çeperlerine düşsen
bir yürek kendinden çözülüyor itiraflarıyla,
bir kuğu durgun bir gölde tevekkülle
eğiliyor ceylanın gözlerine.
ne zaman kuytumdaki sığınaklara girsen
çekip kolundan atmak istiyorum uzaklığını,
bir serçenin çığlığını öpmek ya da
bu hayat denen atlıkarınca'dan inip
kırların o senin yanağına sızmak istiyorum.
ah ve ne vakit bir çocuk ağlasa
bir yanım cam kırıklarıyla kesiliyor
acısı milatsız künyesinden akıtılırken dilim
ve sanki bir ırmak kendini asıyor yatağında.
...
Artık onu dinlemedim; kimi zaman gülümsedim, kimi zaman, elimi dudaklarıma götürüp, sus, dedim, çalıştım. Nihayeti bu adam, bir insandır! Yaşamakta.. Yaradan'ı var.. Yaradan'a olan saygımdan, açmayayım ağzımı... Böyle Yunusça, dervişlikler tasladığım oluyor bazen, oysa ne haddime! Kendi kendimi alaya alıp gülümsüyorum...
Hayat bir düzense sen niçin amaçsız ve başıboş yürüdüğün zaman duyabiliyorsun onu yalnız?
Sorular; ona her zaman soru soruyorlardı. Sıra Roland'a gelecek gibi. Bulacaklar onu. Onları durduracak bir şey yapamaz mıydı acaba?
Sayfa 137Kitabı okudu
Ensestin Anlatıldığı Bir Hikâyeyi Yazmaya Nasıl Karar Verdiniz?
Yazarken de ilk olarak karar verdiğimiz şey filmde babanın kıza uyguladığı ensestin görülmemesiydi. Önce bunu bu şekilde anlatmanın yolunu aradık. Çünkü bunların gösterilmesinden hoşlanmıyorum. Bunu göstermek de başka bir taciz. Hatta o zaman film, festivalde gösterildikten sonra birkaç sinema yazarı "Film acaba yeterince cesur değil mi?" demişti. Düşünün, ensestin yaşandığı anı göstermediğimiz için cesur olmadığımızı düşünüyorlar. Ben de şunu söyledim; "Sinema bu. Ve bunu anlatmanın bin tane yolu var. Dolayısıyla ben bunu Atlıkarınca'da iyi bulunduğuna inanıyorum. Senaryoyu yazdıktan sonra konunun uzmanı olan pek çok kişiye okuttuk. Çünkü tek kelime de olsa yanlışlığa düşmek istemedik hassas ve sakıncalı olacağı için.
Sayfa 198Kitabı okudu
Geçiyordum Uğradım
Geçiyordum uğradım
boynuz boruların uğultusundaki bulanık zamanlara
belki bir gömüde birkaç eski eşyanın ışıltısı
vurur şimdiye, merdiven altında unutulmuş bir zaman
ya da eski yüzümle karşılaşmak
girişteki aynada
dinmiş uzaktaki nehrin gürültüsü
ağaçlar yer değiştirmiş
çekmiş, küçülmüş onca hayal
oyun ve atlıkarınca sığdırdığım kurak peyzaj
Doğduğum ev artık yavrusunu tanımayan
bir hayvan gibi bakıyor uzaklara
Sayfa 77
