çıkarı olmayınca dua bile etmiyor insan
Tehlikeyi sezer sezmez sandığından, beyaz, parlak kemikten yapılmış bir İsa'yı bulup çıkarmış, yastığının altına saklamıştı. Sandığın dibinde, yırtık iç gömlekleri ve kadife paçavralarının arasında yıllardır onu unutmuştu. Yalnızca ağır hasta olunduğu zaman alınan bir ilaçmış da, yaşadığımız iyi günler, gördüğümüz, yiyip içtiğimiz, öpüştüğümüz zaman gereği olmazmış gibi.
"Sanki İsa, yalnızca ağır hasta olunduğu zaman alınan bir ilaçmış da, yaşadığımız, iyi günler gördüğümüz, yiyip içtiğimiz, öpüştüğümüz zaman gereği olmazmış gibi…"
Sayfa 292Kitabı okudu
Peyami Safa ve içki...
Peyami Safa'da ve onun hayranlarında da görüldüğü üzere Fransızca deyimler kullanmaktan hoşlanır, içkiyi sanki ilaçmış gibi her derde deva sayardı. Örneğin ben zayıftım.
Bunun her akşam içmeyişimden ileri geldiğini söylerdi.
Sayfa 51Kitabı okudu
Ne güzel anlattın sevdayı be Kamer
Sonra başladı: "Kimsenin bilmediği, kimsenin girmek istemediği bir sokağın içinde, elleri nasır tutmuş, kalbi karalar bağlamış bir adam yaşarmış. Burada güneş doğmaz, ay da gecenin göğsüne sokulurmuş. Bu adam, gökyüzüne hiçbir zaman bakmazmış çünkü onun için ayın da güneşin de bir önemi yokmuş... Ta ki bu sokağın başına biri düşene dek... Evet, evet bu oymuş. Göğün göğsünden düşen bu ay ışığı, adamın avuçlarına doğru süzülmüş. Adam önce nasıl tutacağını bilememiş, elleri titremiş korkudan ve sönmesinden korktuğu için dokunmaya kıyamamış ama sorun şuymuş ki; bu Adam onu izlemiş, önce bakmış sonra görmüş. Ellerindeki nasırdan çalmış tenine ve acısı hafiflemiş. Avuçlarının arasındaki bu şey ona gönderilmiş bir ilaçmış, farkında değilmiş. Önce dokunmuş sonra saklamış, önce okumuş onu sonra yazmış... Bu adam, bu kadını artık avuçlarının arasından çıkarıp kalbinin tam ortasına bırakmış çünkü orası, tam da orasıymış kimsenin giremediği kaderinin yazısı... Kalbi atıyor, yüzü gülüyor ve ellerinin içindeki yaraları iyileşmeye başlamış. Adam artık gökyüzüne bakmaya, geceye sarılmaya ve zihnini onunla doldurmaya başlamış çünkü hayat buymuş, bu imiş... Hayat, o gece ışığı sönmüş bir ayın varlığından ibaretmiş..."
Kalbim diyorum, ellerindeymiş başından beri...
Sayfa 453 - Kamer-AymiraKitabı okudu
Böyle olmaz arkadaşlar, lütfen
Sanki İsa, yalnızca ağır hasta olun-duğu zaman alınan bir ilâçmış da, yaşadığımız, iyi günler gördüğümüz, yiyip içtiğimiz, öpüştüğümüz zaman gereği olmazmış gibi...
1000K'yı çok özledim, kitap okumayı ve derinleşmeyi aynı zamanda bolca yeni şiir keşfedip defalarca dinlemeyi.. Kitaplar gerçekten beni rahatlatan kendime zaman ayırmamda, kendimle vakit geçirmemdeki en büyük ilaçmış meğer.. Eksikliğinde anladım kıymetini.. Gündelik hayatın karmaşası çok yorsa da insanı dinlenmek için kitap limanına başvurmalı..