Kısmet değilmiş, olmadı...
Tanıdığım büyüklerin çoğu, işlerini sevmiyorlar, başka bir iş yapmak istiyorlar. Alalım babamı, babam her zaman
söyler bize, eğer okuyabilseymiş, büyük bir şair olabilirmiş.
Şimdi bile boş vakit buldukça şiir yazar.
Bizim öğretmen de, yazar olduğu kanısında. Bize derslerde kaç kez, "Yazar
olacaktım ama kısmet değilmiş, " dedi.
Benim anladığım, herkesin gözü, kendi uğraştığından başka bir işte.
Sayfa 194
Hicretmar
Yedi tepesiyle meşhur İstanbul’un isminde tepe olan mahallelerinden birisiydi Hidayettepe. Seksenli yıllara kadar şirin ve küçük bir mahalle görümünü korusa da ilerleyen senelerde Anadolu’dan gelen göç akımına kendini kaptırmış ve nüfusu da hızla artmıştı. Hidayettepe Mahallesi’nin o eski şirinliği kaybolmuş âdeta mahalle içinde yeni bir mahalle
Küçük, minnak ve ismini sevmeyen bir kızın gözünde büyükleri anlatan bu kitabı, küçük dostlarımız kadar biz büyüklerinde okuyup ders alması gerekiyor. Her yaşa hitap edebilecek “Küçük Prens” tadında bir eser.
Çocuk aklı !!! Biz büyükler her zaman çocuk aklını küçümser ve onların yeteneklerini köreltiriz. Çocuk aklı kadar geniş ve uçsuz bucaksız
Nasipsiz Dayak Bile Yenmez!
Eski zamanlarda, Semerkand’da bir semerci ustası, oğluyla beraber hem semer yapar, hem de eskiyen semerleri tamir eder, baba-oğul hayatlarını böylece devam ettirir, giderlermiş.
Semerci ustası, mesleğinin alametlerinden olacak ki çalışırken üzerinde oturduğu koltuğunu da semerden yapmış.
Bu semerin gizli bir bölmesini de para kasası olarak