Bir göç, yerleşme ve dönüşüm romanı “Işık Ülkesinden.” Zeynep Göğüş’ün ilk romanı. Bosna’dan çıkış sonrası İstanbul’a kök salmaya çalışan bir ailenin çelişkileri, çıkmazları, çatışmaları içinde eski ile yeninin mücadelesi, dün ile bugünün doğurduğu yarın anlatılıyor. Her şey değişiyor yani. Sadece dönüp de geçmişe bakıldığında fark edilse de bu değişimin boyutu, aslında hikâye hep aynı. Her zaman duyduğumuz şu “nereden nereye” mevzusu bütün olan. Hani sık sık söylenen, “o günlere dönüp yeniden başlasam” hissiyle yaşanan o buruk tadı bırakıyor insanın zihninde Işık Ülkesinden ve kurgunun akışı okuru, o geniş ailenin bir üyesi yapıveriyor. Son sayfaya geldiğinde de okur çıkış kapısını bulamayıp kurgunun içine hapsoluyor. Akıcı bir dil, uyumlu bağlantılar, sıkıcı betimlemelerden uzak bir anlatımla “herkes için zamanın aynı şekilde akmadığını” (s.288), “gerçeklerin değişken olduğunu” (s.287), “hiçbir mekânın zaman olmadan anlaşılamayacağını” (s.254), “kumdan kalelerimizi dalgaların yutması gibi ömrümüzün geçtiğini” (s.218) bir kere daha hatırlamış oluyoruz.
