Beş şiir yazdım bir gecede
Acım dağılıp
İçimde yayılmasın diye
Kapatamadım açık yerlerimi
İnçe çarşaf ile
Saçlarım üzüldü en çok
Onları sevemedim diye
Kör kuyulara indim de geldim
Turuncu ışığı gördüm
Son görüşümmüş gibi
Bir ayna buldum içimde
Kırmızı işlemeli halının üstüne
Yavaşça çekercesine yığıldım üstüne
Aynı görüntüler siyaha çalan yansımalar
Kirpiğimin gölgesinden
Saç telimin alnıma düşüşüne
Yaşı yirmiden az olanların
Bilemeyeceği bir zamandan
Söz ediyorum size
Montmartre o zamanlar
Pencerelerimizin altına kadar
Sarkıtırdı leylaklarını
Beş para etmese de