Ne zaman ki halkta hareket etme gücü toplanır ve doğar, halkın kendisi ilerlemeye çabalar. Kendisi hareket eder ve önünde dalgalar oluşur. Hislerini ve isteklerini aktarabilecek bir lideri kendi içlerinden seçer.
Çocuklara, “Yalan söyleme, yaramazlık yapma, bu hareket kötüdür, nefret uyandırır, günahtır.” gibi nasihatlerde bulunurlar ama bu nasihatleri veren kişiler birbirlerini aldatırlar.
"Zambaklar çürümeye görsün, çok daha kötü kokarlar ayrık otlarından" diyor William Shakespeare. Haliyle, adalet dağıtıcılarının suçlulardan daha çok koktuğu bir andayız.
Umarız, bu masalda kötüler kaybeder!
Din, insanın evrenle, toplumla, kırdaki her bir otla olan ilişkilerini canlı bir şekilde hissedeceği bir duygudur. Bu ilişkiler yok olduğunda, ne devlet, ne toplum, ne de insan ayakta kalabilir.
Zambaklar en ıssız yerlerde açar
Ve vardır her vahşi çiçekte gurur
Bir mumun ardında bekleyen rüzgar
Işıksız ruhumu sallar da durur
Zambaklar en ıssız yerlerde açar
Sezai KARAKOÇ