Ülkemizde En Büyük 2 Sorun:
1) 2 duble rakı içen insanları "kötü" zannetmek.
2) 2 rekat namaz kılan insanları da "iyi" zannetmek.
Çok kitap okuyarak çok bilgili olacağını düşünmek derin bir yanılgıdır, eczanedeki bütün ilaçları satın alıp içerek hastalığının geçeceğini zannetmek gibi. Sadece zehirlenirsiniz. Yapılması gerek çok kitap okumak değil ilgi duyduğunuz alanda yazılmış kaliteli eserleri okumaktır.
Bugün bana iyi misin sorusundan sonra "cidden iyi misin?" Şeklinde bi soru daha aldım. Afalladım. Birkaç saniye telefonun bağlanmasını beklermiş gibi içimdeki bana ulaşmaya çalıştım. Cidden iyi olup olamayacağımı bilemeyecek kadar sağır mıydım kendime diye durup bir düşündüm. Sonra gerçek dünyaya dönerek, iyiyimdir ben ya niye iyi olmayayım ki dedim. Çünkü biz her zaman iyiyizdir. Bize her zaman iyi olmak öğretilmiştir. Peki nerden geliyor bu iyi hal? İyi olmamamıza sebep olan şeyler; uçup gidebilir mi ki sizce? Yoksa çok başarılı bir baskı makinesiyle anlık dümdüz edilmiş ve zamanla ortaya çıkıp, iyi hali bozmayı mı bekliyor birşeyler?
Bir yaranın acısı dinse de hatırası kalıyor bence. Bir kalp yarası kapansa da sızısı geçmiyor. Bu yüzdendir galiba dayanıp dayanıp en ufak şeylere ağlayışımız. Yaralar kapanıyor, acılar geçiyor yeni bir gün doğuyor ve biz unutuyoruz. Kesinlikle bazı şeyleri unuttuğumuzu zannediyoruz. Gözlerimizin dalmasına, yutkunmamıza sebep olan şeyleri bastıramazken bile unuttuğumuzu zannetmek istiyoruz. Ve içimizde tüm bunlar olurken tabiki hayat devam ediyor. Ev, okul, İş, aile, arkadaşlar, akrabalar... Bunları da geçiyoruz ertesi gün etmeyi başarıyoruz da kendimizden geçemiyoruz. İnsan en zor sınavı kendisi ile veriyor galiba; yanlız kaldığı her anda, başını yastığa koyduğu her karanlıkta.
Selim Gündüzalp
"Ölümü sadece hasta ve ihtiyarların limanına uğrayan bir gemi olduğunu zannetmek en büyük ahmaklıktır."
“ne pahasına olursa olsun kendin ol diyorlardı. ama insanın kendisinin ne olduğunu bilmesinin o kadar da kolay olmadığını anlamıştım. başka insanların istediği şeyi istemek, sonra da bunun kendi tercihinin olduğunu zannetmek çok kolaydı.”
Hayal defteri oluşturuyorum kendime, başınada bu sözü yazdım;
Hayal ettiğimiz hayat, oturduğumuz yerde gelip bizi bulmayacak. Zorlanarak, deneyimleyerek, yorularak ona ulaşacağız...
Düştüğümüz en büyük hata ise isteklerimizin çabalamadan bizi bulacağını zannetmek...
Vesselâm 🌿