Babam hemen hakan olur
kervan yüklü geceyi taşıyan ormanda
bar bar bağırır develerini
Durmaz babam
Öncü seher yıldızından
apaydın olan başını
savaş uçlarında
ölçer soylu oyunlarıyla
düşmanın güzel borazan seslerini
Savaşa gerilir babam
elinde bir karanfille bekler
atılır kentlere
Sayfa 68
"Az az ölüyoruz her gün. Yağmurdan havadan söz eder gibi,insanın her gün az az öldüğünü görüyorum...(her yanda gördüğüm insanların.) "
Sayfa 76
"Böyle bir çağın insanı olmak, imtihan olarak hepimize yeter" demiş Zarifoğlu
İnsanların görünüşlerine bakarak onlarda üstünlük bulmaya çalışanlar hep kaybetti.
“Bazan Haziran sıcağı gibi çöker bir şey.
Bakış bozulur, eşya bulanıklaşır. Altından kalkamazsın.”
Sayfa 11
Deli gönül uslan artık, hazan bitti kış geldi
Çiçek soldu, kuşlar göçtü, mevsim sana az geldi
Tadı hoştu bağ-ı gülde o demlerin
Gönül şendi, sohbet şendi, vakit şen
Şimdi bak sen, neye döndü o gülşen
Canan kaçtı, bülbül uçtu, gül soldu
Ufuk kara, vakit kara, yurt kara
Kar düşüyor şimdi, bak o lalezara
Halit Ziya Kuyumcu adlı bir Mavera okuyucusundan şiir
Sayfa 334 - Ketebe yayınları, 1. Baskı,Kitabı okuyor
