Hiç en çok konuşmak istediğiniz yerde konuşamadığınız oldu mu ? Muhtemelen hepimiz yaşamıştır bu hissi gece uyumadan düşünür ve ah keşke şunu deseydim diye iç geçiririz çoğu kez . Bu hissi ömür boyunca her gün yaşadığınızı düşünün . Kelimeler kafanızda uçuşuyor ama ağzınızı açamıyorsunuz bile .
Melody'nin hayat hikayesine kulak verelim ve anlamaya çalışalım bu hissi.
"Şimdiye kadar tek kelime konuşmadım .Neredeyse 11 yaşındayım ..." dizeleriyle ifade ediyor kendini .
Bir hastalıktan dolayı fiziksel engelleri olan küçük Melody yürüyemiyor ve konuşamıyor ama zihinsel anlamda kelimenin hakkını veren bir DEHA. Kafası bir kamera gibi gördüğü her şeyi kaydeder.
Bu macerada Melody ile okullar arası ulusal bir bilgi yarışmasına katılacak ve Melody'nin zekasına hayran kalacaksınız.
Günlük yaşantımızda da Melody gibi "Özel Çocuklar ve Bireyler" var ve malesef çoğu kez bir şeylerden geri bıraktırılıyorlar toplum tarafından. Ve çoğunun aklından geçen şey genellikle "normal" bir birey gibi davranılması hissiyatıdır . Farklı bir gözle bakılmamak , yapmacık bir ilgi göstermeme ve güçlerini gösterdikleri zaman alaycı bir tepki vermemek...
Fiziksel engelleri yüzünden geri plana atılmış her bireye bir hayat borçluyuz umut dolu , barış dolu , EMPATİ dolu...
İlk önce kendimiz bu farklılıkları hor görmemeyi benimseyip sonra da çocuklarımızı ve çevremizi bu bilinçte bireyler olarak yetiştirmeliyiz. Tohum toprağın bağrına, engelli birey de topluma emanettir.