"Madame de Prie zengane, düşmanları tarafından imparatorluğu elinden alınmış ve onuruyla ölüme giden genç bir kraliçeydi, oysa onu yenen yüce gönüllü kişi, eşi ol ası koşuluyla onunla bütün krallığını paylaşmayı teklif etmişti. Madam kendine bir şart koşmuştu: Gönüllü olarak seçtiği ölümünü her şeyden habersiz kişilere oynayacak, sonra da gerçeğe dönüştürecekti..."
S. 39
Tanıtım cümlelerinden ziyade kitabın içinde geçen bu paragraf kitabı hatırlamam için yeterli ölçüdeydi. Okumayanlar için de tanıtım yazısıyla bu paragraf kafalarında bir şey oluşturmalarına yeter tabii. Benim yorumlarıma gelecek olursak kitap bence sayfa sayısıyla orantılı olarak biraz sönük kaldı bana göre diğer kitaplarına nazaran ama bu tabi beni Zweig'den vazgeçmeme sebep olmayacaktır. Hem kitaptaki çöküşün ardından gelen yalnızlık duygusu beni de oldukça içine çekti. Bazı cümlelerde kendimi buldum diyebilirim. Bir çöküşün ardından gelen yalnızlık olmasa da büyükçe bir arkadaş ortamından bu yılın yalnızlığına düşüş sürecimi hatırladığımda hak vermemek elde değil aristokrat hanımefendimize..