Para mal mülk han hamam yalan
Şu karşıki koru benimdir ya
Şu yalı, şu çayır, şu fabrika
Ama sonra
Sonunda fakir zengin bir arada.
"Ey bedbaht Türk!
Hakkın gasbediliyor.
Namusuna saldırılıyor.
Buralarda Rum'un bizden çok olduğu söyleniyor. Türklerin Yunan ilhakını memnuniyetle kabul edeceği söyleniyor.
Güzel memleketin Yunan'a verildi!
Şimdi sana soruyoruz: Yunan hakimiyetini kabule taraftar mısın?
Artık kendini göster.
Tekmil kardeşlerin Maşatlık'tadır.
Oraya yüzbinlerle toplan, ezici çoğunluğunu dünyaya göster.
İlan ve ispat et... Burada zengin, fakir, alim, cahil yok, burada Yunan hakimiyetini istemeyen ezici çoğunluk var.
Bu sana düşen en büyük vazifedir, vazifeden geri kalma. Acı duymak fayda vermez.
Çağrımıza uy, Maşatlık'a koş!"
Sayfa 15Kitabı okudu
Aslında 'yardım ayetleri' o günkü şartlar için düşünülürse geçerli, buna itirazımız yok: Fakir Müslümanlar kısa zamanda gerçekten zengin oluyorlardı. Çünkü onları durduracak tank, top, uçak vs yoktu. Bu yüzden cihat adı altında talan ve çapulculukla başarı şansları yüksekti. Onlar ganimet ve talanla zengin olunca ayette de terslik olmazdı.
"İnsan kendinden yoksul birine hiç aşık olamaz mı? Zengin-fakir aşkı olamaz mı hiç?"
23 Nisan
Asıl gayesi fakir çocuklarının sevindirilmesi ve bir defalığına da olsa yeni elbiselerle donatılması olan bu sivil bayramın resmi kadronun katına ulaşır ulaşmaz nasıl kolayca amacından saptığına tanık oluyoruz burada bir kere daha. 23 Nisan çocuk bayramlarında illerde vali ve daire müdürleri ile zengin kesimlerin kendi çocuklarını süsleyip püsleyip bayram kortejlerine katmalarının, renkli ve göz alıcı balolara götürmelerinin ülkenin genelinde hüküm süren aşırı yoksulluğun çocuk özeline yansıyan ağırlaşmış sorunlarına ne kadar duyarsız kaldıklarını göstermiyor mu? Fakir, kimsesiz, öksüz, yetim, hastalıklı, sakat, okula gitme imkânı bulamayan, ağır ve sağlıksız işlerde karın tokluğuna çalıştırılan çocukların sorunlarına eğilmek için paha biçilmez bir fırsat olan bu bayram, zengin çocuklarının birbirleriyle yarıştığı bir üst düzey yönetici kadro arası gösteriş rekabetine dönüştürülmüştür.
Sayfa 61 - Timaș Yayınları, 1. Baskı, Eylül 2007Kitabı okudu
Zenginin zengin diye derdi olamaz. Fakirin fakir diye. Gencin genç diye. Yaşlının yaşlı diye. Kime hak lan bu dert dediğiniz şey? Niye sormuyor kimse birbirine derdini? Niye dinlemiyor?
Bir insan ki, kendini zengin görmek için iki yüz elli bin dönüm toprağa ihtiyaç duyar, bana göre o insanın gönlü çok fakirdir. Bir insanın gönlü fakir olduktan sonra,yüz binlerce dönüm toprak almış neye yarar yine de fakirdir. Belki de bütün buna karşılık kendini bir türlü zengin duymadığı için hayata küser… Wilson‘un çadırını büyük babaya verdiği zamanki zenginliği o adam hiçbir zaman bulamaz. Vaaz vermiş olmayayım ama, hayata küsmüş bir adamın köstebek gibi harıl harıl mal toplamamadığını ben şimdiye kadar görmedim.
Mus'ab Bin Umeyr;
Mezarına konduğunda, üzerinde başından ayaklarına kadar bedenini örtecek bir elbisesi bile yoktu. En zengin ailelerden birinin çocuğu olarak doğup en fakir insanlardan olarak öldü ama o hâlinden memnun gitti.
Sayfa 52Kitabı okudu
Memleket isterim
Gök mavi, dal yeşil, tarla sarı olsun;
Kuşların çiçeklerin diyarı olsun.
Memleket isterim
Ne başta dert, ne gönülde hasret olsun;
Kardeş kavgasına bir nihayet olsun.
Memleket isterim
Ne zengin fakir, ne sen ben farkı olsun;
Kış günü herkesin evi barkı olsun.
Memleket isterim
Yaşamak, sevmek gibi gönülden olsun;
Olursa bir şikâyet ölümden olsun.
Cahit Sıtkı TARANCI
"Kanunlar önünde zengin de fakir de eşittir."
"Bu iyi bir şaka."
Sayfa 75Kitabı okudu
