Söylediklerinizin hakikati yaptıklarınız olduğuna göre konuşmanın ne gereği var?
İnkarın saptanması güç bir ihanet tarzı olduğunu biliyorum. Dışardan bakıldığında, kişinin yalnızca ölçülü, saygılı davranmaya, can sıkıcı durumlar ve rezaletlerden kaçınmaya mı çalıştığı, yoksa inkarcı bir tavır mı takındığı anlaşılmaz. Ama rengini belli etmekten kaçınan kişi ne yaptığını çok iyi bilir. Ve yadsımak da, ilişkinin altındaki toprağı en az ihanetin gösterişli türevleri kadar kaydırır.
Bazen sonu acı verdiği için bile mutluluğa sadık kalmaz bellek. Gerçek mutluluğun yalnızca sonsuza kadar sürmesi beklendiği için mi? Bilincine ve farkına varılmamış bile olsa, ancak daima acı vermiş bir şeyin acıyla sona erebileceğine inanıldığı için mi? Ama bilincine ve farkına varılmamış acı nedir ki?
Okur Takip Önerileri
Tutkularım özgürlük istiyor. Bu geniş sahaya sahip olmadan yaşayamam. Çimlerde rahatça otlayabilmem lazım, ben onu topraktan dişlerimle söktükçe daha da büyüyecek. Ben ahıra bağlanmak için yaratılmamışım. Sonsuz çayırlar lazım bana.
Sen benim en iyi tarafımdın, umarım ben de senin en büyük kusurun olmamışımdır.
