Bu dünyada bir tek insana inanmıştım. O kadar çok inanmıştım ki, bunda aldanmış olmak bende artık inanmak kudreti bırakmamıştı.
Hayatta en güvendiğim insana karşı duyduğum bu kırgınlık, adeta bütün insanlara dağılmıştı; çünkü o benim için bütün insanlığın timsaliydi.
Sayfa 149 - Bu satırların altını çizdiğim günün üzerinden 8 sene geçmiş ama hiç geçmemiş.Kitabı okudu
Annemi gördüm
rüyamda
Çocuksuz
Ve hayatının aşkıyla
Hiç bu kadar mutlu görmemiştim onu
bugün de her zaman olduğu gibi, insanlar köleler ve özgür
insanlar olmak üzere ikiye ayrılıyorlar. gününün üçte ikisini
kendisine ayıramayan kişi, yaptığı iş ne olursa olsun bir
köledir: bir devlet adamı, bir işadamı, bir memur veya bir
akademisyen.
Reader Follow Recommendations
"kadınlar yirmili yaşlarına gelmeden önce bin kez ölmüşlerdir. şu ya da bu yöne gitmişler ve engellenmişlerdir. engellenmiş umutları ve düşleri de vardır. aksini söyleyen biri, hala uykudadır."
“insanın arkadaşları olsa bile, bu arkadaşlar güneş olmayabilir, onu rahatlatırlar ama bu beslenmeden çok farklıdır. besin sizi bir yerden başka bir yere götürür ama beslenme ile rahatlama arasında fark vardır. fark şudur; eğer karanlık bir dolapta tuttuğunuz için hastalanan bir bitkiniz varsa ve ona yatıştırıcı sözler söylerseniz, bu rahatlatmadır. eğer bitkiyi dolaptan çıkarıp güneşe koyarsanız, ona içecek bir şeyler verirseniz ve sonra onunla konuşursanız işte bu beslemedir.”
''Öğrendiklerimi bir sır gibi içimde biriktirdim, biriktirdim, biriktirdim... Sabırla onları dışarı salacağım zamanı bekledim. Böyle bir zaman olduğunu biliyordum. Sabrın zamanla dost olduğunu da...''
''Bir zamanlar kendimi
Bulunmaz Hint kumaşı sanmıştım.
Kaç metredir benim yokluğum?
Benden daha çok var sanmıştım.
Benim yokluğumdan dünyaya
Bir elbise çıkar sanmıştım.''
