Peki, şu insanın bir şeyi "yapıyormuş gibi yaptığı " yaşam tavrı da bir o kadar ilginç değil midir ? Nedir o tuhaf, sahte yapış biçimi ; insanın kimi kez tam yapmakta olduğu şeyi bile gerçekte yapmamak için yöneldiği o tutum nedir? -yazar olmayan ama yazarmış gibi yapan yazar; hiç de kadınsı olmadan kadınmış gibi yapan, gülümsermiş gibi, küçümsermiş gibi, arzularmış gibi, severmiş gibi yapan , ama bunların hiçbirini gerçekten yapacak yeteneği olmayan kadın.
Acaba -sözcüğün tam anlamıyla ve biçimsel olarak - umut içermeyen bir insan yaşamı olabilir mi? Beklentiyle, beklentinin canevi olan umut, yaşamın ilk ve en önemli işlevi değil midir?