Lakin ben bugün her saldırdığı yerden muvaffakiyetle çıkamadığı, hiç bir kavi ve metin netice bulmaya muktedir olamadığı için mahdudiyetini gördüğüm fikrime de küskünüm. Letafetine beni hayran eylediği halde hakikatini daima muğlak bir lisanla söylemekten vazgeçmeyen tabiata da küskünüm. Ah, beşeriyet bir acz-ı ebediye mahkûm!"
128 syf.
·
Puan vermedi
Hiçbir zaman için, insan özgürlüğünün istediğini yapabilmekten oluştuğuna inanmadım; ancak istemediklerini hiçbir zaman yapmamak iyidir ve işte her zaman talep ettiğim, sıklıkla koruduğum şey ve çağdaşlarım arasında beni en çok skandala götüren şey de budur.
Okur Takip Önerileri
Zevkle iyilik edebilmem için tamamen özgür hareket etmem gerektiğini fark ettim; bir hayır eyleminin sunabileceği haz, görev haline geldiği zaman kayboluyordu.
Mutlak sessizlik üzüntüye götürür.
Hareketsiz hayat, bir uyuşukluktan başka bir şey olmaz.
Öleceğimiz zaman geldiğinde mi nasıl yaşanacağını öğrenmek gerek?
Gençlik, bilgeliğin öğrenildiği zaman; ihtiyarlık ise onun uygulanacağı zamandır.
Hiç şüphesiz talihsizlik büyük bir öğretmen; ancak dersleri oldukça pahalı ve sıklıkla, sağladığı yarar ederinden daha pahalıya geliyor.
Yaşamak için dünyaya gelmiştim ve yaşamadan ölüyordum.
Kendimi, ruhu hâlâ coşkulu hislerle dolu ve aklı hâlâ birkaç çiçek açabilen; ancak şimdiden, üzüntüden buruşmuş ve sıkıntıdan kavrulan masum ve talihsiz bir yaşamın düşüşünde görüyordum.
Sanki yaşadığım yerden bu yabancı gezegene düşmüşüm gibi geliyor dünyada olmak bana.
İnsanlar bana iyi dönseler bile, artık beni bulamayacaklardı. Bana ilham kaynağı oldukları küçümsemeyle, sohbetleri yavan hatta bir yük gibi gelecekti; onlarla yaşarken elde edeceğimden yüz kat daha mutluyum yalnızlığımda.
Onlardan ve her şeyden kopan ben, ben neyim? İşte, aramak için bana kalan da bu.
İnsanları, kendilerine rağmen sevebilirdim.