Küçük kuzenim bana fuardan hediye alıp, önüne el yazısıyla not düştüğü için kitaba büyük bir sevgiyle başladım fakat okurken ne yazık ki çok sıkıldım. Hediye de olsa bazı kitaplar kurtarmıyor malesef.
Kitabın kahramanı Jude Fawley. Halasının yanında zor şartlar altında bir çocukluk geçiriyor ve ilerde kendini yetiştirip, Christminster şehrinde çok önemli bir insan olmak istiyor. Bu hedef uğrunda çalışmaları ise Arabella isminde kötü bir kadınla tanışıp evlenmesi üzerine yarım kalıyor. Bu kadın ile evliliği kısa bir süre sonra bitiyor ve Jude geriden başlayarak yeniden hayalleri için çalışıyor. Christminster'a gittiğinde halasının kızı Sue ile tanışıyor ve hayatının bundan sonraki kısmı tamamen Sue etrafında ilerliyor. Bundan sonrasını okuyarak görürsünüz diye spoiler vermek istemiyorum fakat Sue ile birlikte kitap bana göre tam bir kısır döngü içine giriyor. Sürekli aynı olaylar, aynı diyaloglar... Gerçekten ilk 100 sayfadan sonra inanılmaz durağan bir hal alıyor. Hatta hediye diye yarım bırakamadığım için bazı yerleri atladığımı itiraf etmek durumundayım.
Kitabın kapağında "Ama hırsın ta kendisiydi bana nefes aldıran!" ifadesi, kafamda çok farklı kurgular hayal etmeme sebep olmuştu oysa hiçbir ilgisi yoktu. Özellikle diyaloglar çok kötüydü. Bu çeviriden mi kaynaklanıyor diye düşündüm ama bazı yerlerde de güzel ve etkileyici cümleler vardı. Ee yiğidi öldür hakkını yeme misali :)
Okumak isteyen olursa diye beğenmeme nedenlerime ve konuya olabildiğince değinmek, boş bir önyargı yapmak istemedim. Belki çok ilerleyen zamanlarda ben de yeniden okumayı deneyebilirim -önünde bana özel yazılmış not hatırına. :)
