Doğa, yazgı ve talih, bedenimizi kanatıncaya kadar, büyük bir acı ve dayanılmaz bir eziyet vererek sürekli kırbaçlıyorlar bizi; sen koşup kollarımızı sıkıca bağlıyor, ayaklarımıza zincir vuruyorsun; bu yüzden ne koruyabiliyoruz kendimizi, ne kaçabiliyoruz onların vuruşlarından. Aslında, insanın mutsuzluğunun uçsuz bucaksızlığını göz önünde bulundurduğumda, başka her şeyden çok bunun için senin öğretilerini suçlamamız gerektiğini, insanların da, doğrusu bize en mutsuz yaşamı veren, ama aynı zamanda bize istediğimiz an onu sona erdirme gücünü bağışlayan doğadan çok daha fazla senden yakınmaları gerektiğini düşünüyorum.
Meyan kökü kazarmış babam kırlarda
ben o yaşta koltuğumda kitaplar
işaret parmağımda zincir, cebimde sedef çakı
cebimde kırlangıçlar, çılgınlık sayfaları
kafamda yasak düşünceler, Gide mesela.
Sayfa 179 - AmentüKitabı okudu
"Bu haksızlıktı!" diye bağırdı Locke. "Adil bir imtihan değildi! Kazanmanın yolu yoktu!"
"Hayat böyledir," dedi Zincir. "Etten kemikten bir canlı olarak sana kalan tek miras budur. Hiç kimse sürekli kazanamaz Locke."
Sayfa 103Kitabı okudu
Bağımlılık hakim olduğunda, gerçek benlik -insanın gerçek dünyadaki hali- uykudadır. Bağımlılığı olduğunu kabul etmek, acıyı sahiplenmeye başlamaktır. Bu olana kadar, acı bağımlının sahibidir ve bağımlılık onu yönetir. Psikolog ve bağımlılık uzmanı Robert J. Kearney, "Düşünce ve duyguyu bütünleştirme görevine sahip olmak için çabalamak denir" diye yazıyor:
İnsanlar tepki verebildiklerinde ve inkar etmediklerinde,farkındadırlar.. Ne hissettiklerinin ve bildiklerinin.. Bu duyguları yaratmak için içlerinde neler olduğunun. Bu, farkındalıkla bağlantılı üç parçalı bir zincirdir: olayların farkındalığı, bu olayların yorumlanması bilinci ve bu yorumları takip eden duygusal reaksiyonun farkındalığı. Zincir kırılırsa, duygunun mülkiyeti kaybolur. Sahip olma görevi gerçekleştirilirken zincir sağlamdır.
Zaman ki, ardımda pervane şimdi
Mekân defineler döktü yoluma
Fırtınadan umut bekleyen kimdi
Söyle, deniz neden gömüldü kuma
Zindan çöktü gülüm; kırıldı zincir...
Tekrar yaşamları dinlemekten sıkıldım. Üstelik o yaşamları kendi yaşamım ile beraber anlamaya çalışmaktan yoruldum. Böyle olmak zorunda değilmişiz gibi hissediyorum. Birbirinin tekrarı olmak zorunda değilmişiz. Bir yerde kırılacak zincir ve biri özgürleşecek. O biri,herkes olacak