aurara”
aurara”
@zindelikhissi
66 reader point
Joined on February 2020
#kitapyorumu |Sema Kaygusuz, Doyma Noktası Sema Kaygusuz öyküleriyle tanınan bir yazar. Öykülerinin ödüllerle taçlandırılmış olması da başarısını gösteriyor bize.
Yazarı Barbarın Kahkası'yla tanımış ve çok sevmiştim. Daha sonra Karaduygun'u şimdi de Doyma Noktası'nı okuyunca anladım ki Sema Kaygusuz çok kendine özgü bir yazar. Bu özgünlüğü, yazarın kitaplarını okuduğunuz zaman herkeste bulamayacağınızı anlıyorsunuz. Kurduğu cümleleri, olayları betimleme şekli çok farklı. Okurken "ben nasıl böyle düşünemedim ya da neden olayın bu yönünü fark edemedim" dedim kendime. "Bu kelimenin yanına bu sözcük daha çok yakışıyormuş aslında." gibi cümleleri kurmaktan kendimi alıkoyamadım. Bu demek oluyor ki @sema_kaygusuz okumaktan hiç vageçmeyeceğim. Ben kesinlikle tavsiyemdir demeyi sevmiyorum, alın, okuyun, okutturun gibi şeyler çok klişe geliyor bunun yerine iyi ki okudum demeyi tercih ediyorum. Yani iyi ki okudum.
"aramızdaki o kanlı yolculuğun hatırına koruyorum seni."
.
.
.
.
.
.
.
.
.
#semakaygusuz #metiskitap #kitaplar #okudumbitti #doyman #kitapincelemesi
#okudumbitti dirileri anlatan hikayeler hep kendini okutturuyor ama ölüleri anlatan hikayeler kendini daha başka okutturuyormuş. Bu kitaptaki kahramanların buluşma yeri mezarlık, kimsesizlerin ve cellatların gömüldüğü bir mezarlık. Botan'ın babasını aradığı, dışarıya adım dahi atmayan Hüsran'ın mezar taşlarına şiirler yazdığı bir mezarlık. Herkes kendinden bir şeyi ararken bir başkasını buluyor bu kitapta. Ben ise Allah'ı buldum Kırmızı Zaman'da. Melankolik, gerçekçi ve masal gibi bir kitaptı yani inanılmayacak derecede gerçek. Hakan Günday'ın Az'ını okuyormuş gibi hissettirdi bazı sayfalar bu yüzden kitabı daha da sevdim. Beni ve ruh halimi yansıtan bir kitaptı. İyi ki okudum ve iyi ki tanıştık.
"Burası öyle bir mezarlık ki, herkes birbirini isterse görüyor; istemezse, kimse kimseyi bilmiyor."
#kitapyorumu Sema Kaygusuz, Karaduygun
Karaduygun Anadolu'da kullanılan bir sözcük ve melankoliyle aynı anlama geliyor. Tarif edilemeyen hüzün ve kedere böyle büyüleyici isimler vermiş insanlar, o zaman bu hüzün o kadar da kötü bir şey değildir. Kitap yedi bölümden oluşuyor. Aynı zamanda kendine de yer veriyor yazar. Tanımadığımız insanlarla belki de çoktan tanışıp unutmuş bile olabiliriz ya da o insana eksik parçamızı verip almış olmayı unutma ihtimalimiz daha güçlüdür, bilemiyorum. Çünkü yeni tanıştığımız insanları keşfetme arzusu bence o insanlarda kendimizi bulma isteğimiz; yoksa yabancı biri ne kadar çekilebilir ki? Bu yüzden benim en çok beğendiğim hikaye Adak'tı. Bora ve Helin bu hikayede en yakın yabancı gibiler, sana sırrımı verebilirim ama sürekli teşekkür edemem gibi.Bu ayrımlar farkındalık oluşturdu bende. Bu farkındalığı yazarın yarattığı olaylarla da kurduğu cümleleriyle de açıkça hissedebiliyorsunuz. Beni en çok etkileyen bu oldu sanırım. Yani hep anda kalmak. Bu yüzden @sema_kaygusuz 'u kendime çok yakın hissediyorum. Yani iyi ki okuduklarımdan: #karaduygun
"Biz her gün unutuyor, her gün yeniden başlıyorduk onunla"
"Biz... seninle... aynı denize baktığımız için buluştuk."
Reader Follow Recommendations
Kitap Yorumu, 1Q84, Haruki Murakami Öncelikle 1Q84'teki Q harfininin ne anlama geldiğini açıklamakla başlıyorum. Q, İngilizce Question kelimesindeki Q'dan geliyor yani soru işareti bilinmeyen anlamında. Kitap 1Q84 yılında yani bilinmeyen bir yılda geçiyor. (normalde kitabın anlatıldığı yıl 1984 yılı) Murakami 1Q84'ü anlatırken George Orwel'ın
#kitapyorumu
Murakami'nin çoğu kitabını okudum ve okuduklarıma göre #imkansızınşarkısı dili en yalın olanıydı aynı zamanda okuması da çok kolaydı. Kitabın ilk sayfasıyla Murakami sizi kitabın dünyasına dahil ediyor hemen ve siz de bu hikayeye eşlik etmeye başlıyorsunuz.
Başkahramanımız Vatanebe'nin arkadaşı olan Kizuki'nin intiharı üzerine şekilleniyor kitap. Kizuki'nin intiharıyla derinden etkilenen sevgilisi Naoko ve Naoka'ya karşı duygularını bir türlü gizleyemeyen Vatanebe de hikayenin vazgeçilmez büyüselliğine dahil oluyor elbette. Hikayedeki kahramanlar bir çember etrafında yer alıyor ve birbirleriyle yolları kesişiyor.
Melankolik ruh hali olan insanları tanımak bende ayrı bir ilgi uyandırır. Bu ilgimi İmkansızın Şarkısı'nda Naoko ile tatmin ettim. Kitaptaki her kahramanın kendine özgü kişiliği de kitapla ayrı bir bağ kurmayı sağlıyor.
Buraya kadar her şey güzel ama şuna da değinmeliyim. Kitaptaki cinsellik herkesin kabul edebileceği tarzda değil. (lgbt, yaş farkı, aşırı erotizm)
Kitabı okurken şu düşünceye de engel olamadım: Ölüm çaresizlik miydi yoksa çare mi? Murakami'ye göre ise hayatın bir parçası. Engellenebilir değil kabul edilebilir ancak. İntiharın ölüm yollarından biri olması da huzursuz edici ve kabul edilmemesi gereken. (bana göre)
"Beni hiç unutma. Beni yaşadığımı aklından hiç çıkarma."
