Seher yeli eser yırtar eteğini gülün.
Güle baktıkça çırpınır yüreği bülbülün.
Ne alıp götürebilir gülünü yuvasına,
Ne durabilir yuvasında gülü olmadan.
Ne seher yeline sözü geçer dursun,
Ne sarabilir yapraklarını kanatları ile.
Ne gözü görür papatyayı, sümbülü,
Ne gülünün sedası gelir.
Ne kokusu terkeder ruhunu,
Ne rengi izin verir, yer gök kırmızı.