Siyah Kuğu’nun aksine daha çok Nil’in fantastik güçleri üzerinde durmuş ve biraz daha zor okunan bir kitaptı bence. Pamir ve ailesi dahil herkesin Nil’den bir şeyler saklaması ve Nil’in iç karartıcı düşünceleri beni biraz bunalttı ama sonlara doğru her şey ortaya çıktıkça kitabın da güzelleştiğini düşünüyorum. Sonu hakkında yorum yapamıyorum ne düşüneceğimi de bilemiyorum ama çok kırgınım.. BURADAN SONRASI SPOİ İÇERİR Melih’in hislerini zaten anlamıştım ama 3 yıldır seviyor olması.. Mahvetti beni o cümleleri “Her şey için geçti Nil, her şey geçti. Ama sen geçmedin.” Melih’te esasında güzel sevdi çok üzüldüm onun adına da. Kitabın sonu çok yarım kalmıştı Nil’in hayatına girmiş geçmiş herkesi unutması çok koydu en yakın arkadaşı Nisan, ziyan kedisi Zifir (mahvoldum), 11 yıldır aşkını içine gömdüğü Pamir’i bile unutması çok içler acısıydı. Ayrıca her ne kadar AYVDİ’de Pamir ve Nil’i görsek de (şükürler olsun) yine de tam olarak anlayamadık mesela Nisan, Nil’in onu unutmasını nasıl karşıladı veya Kaan, Melih, Yaren, Mine onlara ne oldu her şey yarım kaldı.. Keşke 3. kitap olsaymış diyorum.
