Zeynep Kurak
@zkurak
15 okur puanı
Ağustos 2016 tarihinde katıldı
Ah hadi söyle bana, ölünce içimdeki şarkılara ne olacak benim? Onca şarkı, onca melodi, onca ritim? Diyelim ki yarın ben öldüm, şarkılar da ölür mü benimle? Yapma doktor, bir şarkı hiç ölür mü? Hele altı yüz on üç şarkı birden, sırf ben öldüm diye, hep birlikte nasıl ölsünler kuzum? Çok saçma.
Çalınır kapı.
Ardına kadar açılır kapı.
Girer içeri sessizce yolcu.
Geçiyordur.
Uğramıştır.
Kalır...
Nazan Bekiroğlu
İyi yürekli körlerin merhametli ve resim gibi dünyası bitti, şimdi katı, acımasız ve amansız bir körler krallığı var.
Sayfa 139Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
Körlüğün bizi daha iyi insanlara dönüştürdüğünü sanma, daha kötü olmadık ama olmak üzereyiz.
Sayfa 139Kitabı okuyor
Pierre Loti, İstanbul’a 1910 yılındaki gelişinde Fatih’te ev ararken, onun Uludağ’ı görür bir yerde olmasına önem verir. 1547-1554 yıllarında İstanbul’da Fransız elçisi olarak görev yapan Pierre Gilles d’Alby de şunları söyler:
-Galata’nın en üst yerinde çok yüksek bir kule vardır ki, buraya çıkan 300 ayak uzunluğundaki yokuşta pek çok binalar vardır. Kulenin arkasındaki tepe 200 ayak genişlikte, 2.000 ayak kadar da uzunlukta bir düzlüktür. Buradan ve tepenin yamaçlarından Haliç, Boğaziçi, Marmara, İstanbul’un yedi tepesi, Bitinya (Bursa) bölgesi ve yılın her günü karla örtülü bulunan Uludağ seyredilir.
Sayfa 11Kitabı okuyor
Teşekkür Fatih Sultan Mehmet'e ve onun savaşkan gazilerine ki, dünyayı kesip onarmış ünlü usta marangozlarla gelerek şu İstanbul ilini ve Boğaz şehrini açmışlardır.
Sayfa 9Kitabı okuyor
Korku insanın gözünü kör eder, dedi koyu renk gözlüklü genç kız. Doğru söze ne denir, kör olduğumuz anda zaten kördük, korku bizi kör etmişti, korku yüzünden körlüğümüz sürecek.
Sayfa 136Kitabı okuyor
Hiçbir köpek bir diğerini bizim koyduğumuz adla tanımaz, eğer tanıyacaksa, onu ayırt eden kokusuyla ve kendini de kendi kokusuyla tanır. Biz de burada başka tür birer köpek gibiyiz, birbirimizi havlamamızdan, sözlerimizden tanıyoruz, geriye kalanlar, yüz çizgileri, göz rengi, ten rengi, saç rengi hesaba katılmıyor, sanki bunların hiçbiri yok, ben henüz görüyorum ama ne zamana kadar?
Sayfa 65Kitabı okuyor
Dünyadan o kadar uzağız ki, kim olduğumuzu unutmamız o kadar uzun sürmeyecek.
Sayfa 65Kitabı okuyor
“Zaman geçtikçe, birlikte yaşarken ve genetik değişimler olurken, vicdanımızı giderek damarlarımızda dolaşan kanın rengine ve gözyaşlarımızın tuzuna buladık, bu da yetmiyormuş gibi, gözlerimizi içimizi gören birer aynaya dönüştürdük, sonuçta gözlerimiz, ağzımızla inkâr etmeye çalıştığımız şeyleri çoğu zaman hiç çekincesiz gözler önüne serer hale geldi.”
Sayfa 25Kitabı okuyor