Adı yoktu. Yaşı yoktu. Ailesi yoktu. Kimseye güvenmez, sadece hayatta kalmaya çalışırdı. Sokaklar hayatın gerçek yüzüydü, Acı, açlık ve yalnızlık her bir köşe başına sinerdi. Sokakta yaşayanların hayatı olmazdı. Bunu hayatta olanlar bilmezdi. Cihan bilirdi. Ve bunca açlığın içinde gördüğü en güvenli gövde Tulpar denen bu adama aitti.