Z. Zuhal Kılınç
@zzuhalk
Dünya misafirhanesinde
“Okumak yalnızlaşmak, yazmak yalnızlıkla barışmaktır” sözünce yaşıyorum.
……………………………………..
*Ekrem Demirli
İstanbul üniversitesi ilahiyat fakültesi
22 October
88 reader point
Joined on December 2021
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
riyakar
Dışarıdan sıcak görünse de, soğuktur içinde bulunduğumuz ânlar bazen.
Kurutur yüzümüzdeki yaşları, yalayıp geçen
gurbet, hasret, şikayet ve rehavet rüzgârı.
Parfümlerle süsledikleri havalarda, süzülür
içtensiz gülümsemeler ve ikiyüzlüdür
bakışları, duruşları, susuşları.
Sahtekârlıktır elde ettikleri tek kazançları.
Dışarısı sıcak, içerisi buz gibi insanlar,
Gözlerinde, dillerinde ve ellerinde kaypak,
eğilip bükülmüş kelimelerle dolaşırlar,
maskeli yüzleri makyajlı bazen ve en çok da riyakâr.
En önde oturan öncelikli kişilerin arasında
sıkışmış bir vaziyette, küçüldükçe küçülen,
sayın ve efendiliğin içindeki boşlukta yüzerken, maskeli yüzleri makyajlı bazen ve en çok da riyakâr…
Zeynep Zuhal Kılınç
Reader Follow Recommendations
Bağışlayın
Bendeki bu yorgunluğu bağışlayın ne olur,
Yürüdüğüm yolun çilesi ağır
ve sanki uzadıkça uzuyor ömrümün geri kalanı, bilmem bu ağlamalarım boşuna mı?
Kaya gibi sert bakışların altında ezilirken
kalbim, kaç kere karanlıkta kaldı çocukluğum, kim bilir?
Bendeki bu duruşu bağışlayın ne olur.
İnsan, yoksunlukta nasıl davranması gerektiğini bilemiyor, ki yoksunluk;
sevgisizlik ve solan çiçekler, bazen de cevapsız kalan samimiyetler…
Karanlıkta kaldın ey gençliğim!
Dünyada kaç gece susmayan bebeklerin iniltisini duydun, tazecik ellerinden bir şey gelmeden büyük evlerde oturdun, içinde biriken şaşkınlığa ağladın belki…
Bendeki bu yorgunluğu bağışlayın ne olur,
Yürüdüğüm yolun çilesi ağır
ve sanki uzadıkça uzuyor ömrümün geri kalanı, bilmem bu ağlamalarım boşuna mı?
Geç mi kaldın ihtiyar yüzüm, kırışan öfken mi, paçavra gibi atılan ümitlerin mi?
Menfaatçilerin treni durmuyor artık gönül durağında, yoksa hâlâ para ediyor mu çabaların?
Bendeki bu cenazeyi artık kaldırın,
dünya yorgunları daha fazla kaldırmıyor,
hassas kalplerin yerini, eze eze narsistler, benciller, korkaklar ve omurgasızlar dolduruyor…
Büyüyemedim
Perdesi kapalı bir evin kapısını
çalamazsın öyle kolayca
Tereddütle bekler durursun kapıda
hayatın köşesinde, zamanın ucunda
hepimiz bekliyoruz bir köşede
hayatın içinde, ne olup ne bitiyor bilmeden
Perdeleri kapalı dostlukların ve insanlığın
Girip girmemekte kalplere, tereddütle
Camı kırık bir pencereden içeri
süzülüyor düşüncelerim ve hislerim
korkunun türlü rengine şahitken
bir gökkuşağını düşlemiştim
rengârenk...
Fakat galiba anladım
ben hâlâ büyüyemedim
renklerin gerçek yüzüne
bir türlü bakamadım
Zeynep Zuhal Kılınç