Bir zamanlar erişilmezdin benim için, şimdi vazgeçilmezsin.
Yaşıyorsam; gelecek günlerin seni getireceğine inandığım içindir.
Seninle bütün çaresizlikleri yenip birlikte varacağımız daha yaşlılık günlerimizi özlüyorum. İnan, kimse ihtiyarlığı benim kadar özlememiştir.
Okur Takip Önerileri
Her şeye rağmen bugün daha mutluyum dünden.
İnsanoğlu mutluluğa ne kadar çabuk alışıveriyor?
İlk defa senin yanında yalnız değildim. Oysa her yerde, her zaman yalnız olmaya öylesine alışmıştım ki!
Kader çizgim kader çizgini kesti Mihriban. Denizim okyanusuna karıştı. Hiçbir zaman bunca var olduğumu hatırlamıyorum.
Gitgide alışıyorum sana. Hiçbir alışkanlık bu kadar güzel olamaz.
Senin güzelliğinin anlamı, bütün güzellikleri anlamsız kılıyor artık.
Hani bazen durup dururken ansızın bir sevinç sarar ya içimizi; derinden çok derinden bir an için de olsa yaşadığımıza memnun olur, yarına umutla bakarız ya! O an bize bütün kötülükleri, acıları unutturuverir. Kendimizi bir çocuk kadar kaygılardan uzak hissederiz. İşte sen o ansın benim için.
Gitmek! Evet gitmek! Fakat nereye? Kendimden, bir başka anlamda senden kaçabilecek miyim?
Hepimiz birer yağmur tanesinden başka neyiz ki? Önce bir buğu halinde topraktan yükseliyor, sonra bir küçük damla olarak yine toprağa dönüyoruz.