Sabitlenmiş gönderi
... dalgıç 20 metre derinlikteki dev orfozun peşindedir. Kitabın sonunda balığı vurur ve müthiş üzülür çünkü hayali bitmiştir.
128 syf.
·
Puan vermedi
·
3 günde okudu
Ben hâlâ, ölmeyi bile becerememiş utanmaz, aptal bir hayaletten, "yaşayan bir cesetten" başka bir şey değildim.
Okur Takip Önerileri
Artık ne mutlu ne de mutsuzum.
Her şey geçip gidiyor.
Bu zamana kadar yaşadığım, soğuk bir cehennemi andıran sözde "insan" dünyasında tek gerçek şey bu.
Hayatın kendisi tüm suçların kaynağı.
Acı çekenler başkalarının acı çektiğini hissederler.
Bu dünya mutsuz insanlarla dolu desem abartmış olmam herhalde.
Tek istediğim "geçmişin yerleşik kuralları"ndan kaçınmaktı.
Toplum dediği tam olarak neydi insanın çoğulu mu? Toplum denen şey tam olarak nerede bulunuyordu? Tüm hayatımı toplumdan korkarak, onu güçlü, ürkütücü ve korkutucu bir şey olarak hayal ederek yaşamıştım.
Ah, insanlar birbirleri hakkında en temel şeyleri bile bilmiyorlar.
Birbirlerini zerre anlamadan en iyi arkadaş olduklarını sanıyorlar. Yaptıkları hatayı asla anlamadan sürdürüyorlar
yaşamlarını ve aralarından biri ölünce ardından konuşma yaparken ağlıyorlar.
Yoksulluk kapıdan girince aşk pencereden uçar.
İnsan hayatı karşılıklı olarak kandırlıp hiçbir şeyin farkına varmadan birbirlerini incittiği ve bu tuhaflığın bariz bir şekilde ortada olduğu örneklerle dolu.
Görünürde her zaman gülümsüyor olsam da içeride çaresiz bir mücadeleyle debeleniyordum.
Buna nasıl tahammül ediyorlar. Her günü pes etmeden, umutsuzluğa kapılmadan, intihar etmeden, hatta siyaset tartışmaya devam ederek nasıl atlatıyorlar.
277 syf.
9/10 puan verdi
·
4 günde okudu
Bugün olduğu gibi yarın da varlığın yaşantımın tek varlığı olacak.
