KIŞ TUTSAĞI
Bir kışa vurulmuştuk
Yalnız güvercinler gibi
Avlulara tutsak
Sessiz, serin ve yalansız
Bir akşamın kırık
Çocukluğuydu içimizdeki,
Şimdi üşüyorum, oysa yaz
Günün çakıltaşları kayıyor avuçlarımdan Açılmış tüm çeşmeleri yalnızlığın
Sen yoksun, içime vuruyor ayaz