Dünya hayatını güzel bir benzetmeyle anlatan güzel bir lisan Mustafa Kutlu..
Bir lunapark içinde ışıltılara aldanarak kendimizi kaybettiğimiz , çıkışı ararken kocaman bir kısır döngüye mahkum olduğumuz ve her an yolculuğa katılan yeni kalabalık güruhların olduğu büyük girizgâh burası.. nereden geldiğimizi asıl amacimizin ne olduğunu unutmadığımız sürece güvendeyiz diyebiliriz.. Bunu nasıl mı başaracağız?? Kitapta bunun içinde güzel bir anahtar var... Bu girizgâhın anahtarı..
"Kur'an'ı Kerim'i okudukça o senin gören gözün,duyan kulağın olur unutma.
- Unutmam, diyor Süleyman. Dağa taşa bakarsın, şu gördüğün çiçeklere, sokaktan geçen adamlara, her şeye, her şeye.. Bu çiçek neler söylüyor, bu adam nereye gidiyor, bu taşı buraya niçin koymuşlar, hep anlarsın.. Gece ile gündüz, uyku ile uyanıklık, hayatla ölüm birleşir. Dünyada niçin varsın, anlarsın.. Okudukça açılırsın.. Açılırsın ne demek ??
Ayakbağı olan şeylerden kurtulursun bir, bir..
Gittikçe hafiflersin.. Hafiflersin ne demek??
Biri sana bir ağır cümle söyler, biri sana ağır bir yük yükler, biri seni över de göklere çıkarır, biri sana mâni olmak ister, biri seni çekip götürmeye çalışır, biri önüne engeller yığar, bir başkası para yığar, biri der ki aç kalırsın, biri der ki yapamazsın, biri der ki olmaz, imkansız..
Bütün bunları aşarsın anlıyor musun??