Elif Tekin
@1lilith
always be lilith, never eve.
ankara
2 Nisan
819 okur puanı
Ekim 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Bir ilişkiyi bozabilecek olan sadakatsizlik, şayet ilgili kişiyi aşırı rahata alıştırmış olan hayat düzenini sarsarsa, niyet o olmamasına rağmen iyi sonuçlar doğurabilir o. Varoluşsal bir tehdit anından, ontolojik bir öz düşünüm vesilesi çıkabilir: Nedir benim gerçekliğim, onun karşısındaki duruşum nasıl, olanaklarım nerede, bunların hangilerini gözden kaybetmişim? İnsan, çoktandır söylenerek veya sessizce yakındığı bir olağanlığa dönüşerek sırtında bir yük halini almış olan gerçekliği muhafaza etmeyi ister birdenbire, ya da daha önce görmediği olanakları fark eder. Ne yazık ki, iyi insan için olumlu inşa çalışmasını mümkün kılan, hatta yaşamayı sürdürebilmek için bunu ona neredeyse zorlayan, kötünün yol açtığı tahribattır bazen.
Bir insanın büyüklüğü, biraz da düşmanlarının yapıcı başarısı anlamına gelirdi. Çünkü akıllı bir insan, diyordu Gracián, düşmanlarının gayzını, kendi kuvvetli ve zayıf yanlarını iyi görebileceği bir aynaya dönüştürür. Bu onun, hataları ve eksikleri üzerine çalışıp, "zorlukların oluşturduğu dağları" aşmasını, en nihayet düşmanlarının kötülüğünü istemesi ve hasedi sayesinde büyümesini sağlar. Bir insanı ortadan kaldırmayı hedefleyen, böylece onu kendini kanıtlamaya zorlayan düşmanlıktan çok daha tehlikelisi, yağcılıktır Gracian'a göre. Yağcılık, yağ çekilenin kara lekelerini örter ve artık kendini geliştirmesine izin vermeyen bir kendinden memnuniyete iter onu.
lovely haters xoxo
Düşmanlık bir mutsuzluk nedeni değildir, "bütün insanlar bizi iyi ve bilge bulmuyorlarsa", bundan huzursuzluk duymamak gerekir. Bir insan belirli meziyetlerle temayüz ettiği oranda, başkalannın kıskançlığını çekeceğinden emin olabilir. Hiç birimiz, düşmanlarımızı hor görmemeliyizdir, onlar istemeden bize "en büyük hayrı dokunanlar"dır. Onlar, düşmanlık güttükleri kişilerin, kibir ve dostlarının iyi niyetli müsamahası yüzünden saklı kalan hatalarına dikkat etmelerini sağlarlar. Onu kendini geliştirmesi için mahmuzlar ve ona hep tetikte olmayı öğretirler.
Okur Takip Önerileri
Düşmanların benliğimize büyük, hatta neredeyse dostların gösterdiğinden bile büyük bir dikkat göstermesi de bir memnuniyet sebebidir. Hayatımızın ve işimizin, hissiyatımızın ve düşünüşümüzün her ayrıntısı -isteyebileceğimizin çok fazlası- onların ilgisi dahilindedir. Ne yaptığının farkında olmadan, benliğe neredeyse başka bütün kaynakların temin edebileceğinden daha fazla zengin enerji sağlarlar böylece. Düşmanlar adeta öyle kolay da kurumayan insanüstü kuvvetleri uyandırırlar ve hayatında bir motivasyon sıkıntısı, çalışmasında bir ilham eksikligi hisseden herkes minnetle bundan istifade edebilir. "Şunlara göstereyim" hırsı, daha büyük gayretleri mahmuzlar.
Diyelim bir firmada veya kurumda, üzerimde bir kudreti olan düşmanlar, beni dezavantajlı duruma düşürmek isterler, ama ben de bunu bir avantaja çevirmeye çalışır, yeni projelere girişmek için derin bir nefes alırım. İlerlememi engellemek ister, beni açığa düşürürler, fakat ben de zor durumlarla baş etme becerimi geliştirmeye çalışırım. Böyle böyle, meselemi daha keskin hatlara büründürmeyi, onu daha fark edilir kılmayı, böylelikle başkalarının gözüne daha iyi görünmeyi başarırım, mucizevi bir şekilde. Becerimi kanıtlamayı daha iyi başardıkça, düşmanlar da normal görünmeyen, horlayıcı ön yargılarıyla haksız duruma düşer ve alay konusu olurlar; gerçi bu onları yeni fenalıklara kışkırtır ama beni de yeni eylemlere motive eder - bir 'perpetuum mobile' mükemmel başarılar üreten bir makine.
Düşmanlık kelimesi, tam dolgun anlamını ancak bu arka planın önünde kazanır işte: Düşmanlık bir insana basbayağı can verebilir onun varlığına ruh, yani enerji bahşedebilir ve hayat üfleyebilir. Böyle mahmuzlandıkça, sürekli üzerinde çalıştığı benliğinin - modern deyimiyle- fit kalmasını sağlar, artık sıkıcı bir varoluşla kanaat etmez. Kendi benliğinin tanımına yapılan belirleyici bir katkıyı düşmanlarına borçludur, çünkü onlarla zıtlaşırken ne olmadığı berraklaşır zihninde: "Ben onlar gibi değilim! "
Düşmanlığın şükran duyulacak bir başka vasfı, yüksek bir değer olan sevginin kıtlaşmasıdır. Bir insana uzun süre gayet doğal görünen bir şey, yani diğer insanları sevebilmek ve onlar tarafından sevilmek, şimdi özel bir değer olarak temayüz eder: Düşmanlığın olumsuz tecrübesi, sevginin olumlu tecrübesinden yeniden çok şey kazanmayı sağlar, oysa karşıtını tanımayan ve namütenahi tasarrruf edilebilen bir sevgi, çok kolay değersizleşir.
Düşmana dönük nefretin önceli, mutlaka kendinden nefrettir. Kendi içinde tatmin bulma çabasından kaçınan herkes, dış düşmanından kendi içindeki düşman gibi nefret etme tehlikesine düşer.
Oysa kitaplarda bu kapıların gizli saklı yerler olmadığı yazılıydı. Dayanabileceğimiz, ardına kadar açabileceğimiz ya da kapatabileceğimiz tek yer kafamızdı.
yanaklarımı seviyorum bu yüzden ağlamıyorum yanlış anlaşılmasın
Ağlamıyorlardı, çünkü yanaklarına iş çıkarmak istemiyorlardı, çünkü yüzleri zaten mezar taşının üzerindeydi, yanak yanağa yuvarlak bir fotoğrafta. Kim bilir nicedir mezar taşındaki buluşmayı bekliyorlardı.
Yaşama katlanamadığın zamanlarda dolabını düzenle. O zaman dertler ellerinin arasından kayıp gider, kafan boşalır, diyor anne.
Kurtulamadığı bir bela gibi seviyor ve bir türlü durmuyor
Bir çocuk tırnaklarını kestirmiyor. Acıyor, diyor çocuk. Anne çocuğu giysilerinin kemerleriyle iskemleye bağlıyor. Çocuğun gözleri doluyor ve bağırıyor. Tırnak makası durmadan düşüyor annenin elinden. Her parmakta makas bir kez yere düşüyor, diye düşünüyor çocuk.
Kemerlerden birine, çimen yeşili olanına kan damlıyor. Çocuk biliyor: bir yerin kanarsa ölürsün. Çocuğun nemli gözleri anneyi iyi seçemiyor. Anne çocuğu seviyor.
Kurtulamadığı bir bela gibi seviyor ve bir türlü durmuyor, çünkü tıpkı çocuğun iskemleye tutsak olduğu gibi onun aklı da sevgisine tutsak.
Tıpkı otları ayaklarımızla ezip geçtiğimiz gibi, ağzımızdaki sözcüklerle de ezip geçiyoruz pek çok şeyi. Ama suskunluğumuzla da.
Sustuğumuzda itici oluyoruz, dedi Edgar, konuştuğumuzda ise gülünç.
Oysa hiçbir şey geçmiş gitmiş değildir, şeytanla yapılan anlaşmalar bile. Dışarıya karşı unutmuştur insan ama kendi içinde asla.
