Kendimi sürekli bazı kalıpların içinde buluyorum; senden beklemezdim, sen olgunsun..sen..sen..sen... neden kimse benimde insan olduğumu anlamıyor!
Okur Takip Önerileri
Benim servetim, kitaplarım diyordu o.
Kitaplarım, yani hayatım.
Doğrudur, kitaplarla içli dışlı olmuştu. Onlarla konuşmuştu hep. Kitaplar alıp götürmüştü onu. Geçip gitmiş zamanlara...
Ben çoktan kapattım o defteri..
Lakin defter kapanmıyor.. Mazi hiçbir vakit bizi büsbütün terketmiyor. En umulmadık yerde birden karşımıza çıkıveriyor.
Çok yakın arkadaş kalmadı çünkü. Etrafında hep bir alışveriş.
Aynada bakarken kendime, nasıl bir fütuhat olmuş ki, kalbimin içini de görüverdim. Orada ne gördüm, onu burda söyleyemem. Hal ehli bilir.
Ancak zaman geçer ve olacak olur denilmiş. Olanda da hayır vardır denilmiş..