Ahmet Ali Yaman
@AhmetAliYaman
Okumayı seven, yazmayı seven, gezmeyi seven kendi halinde bir birey.
Sınıf Öğretmenliği 3/4 Sosyoloji 1/4
İstanbul
305 okur puanı
Ağustos 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Bir şeyden kaçıyorum bir şeyden, kendimi bulamıyorum dönüp gelip kendime yerleşemiyorum, kendime bir yer edinemiyorum, kendime bir yer...
Nilgün Marmara
Kalbimin bir yerinde bir kırıklık var.
İçimde kime benden söz etsem bana ondan söz ediyor.
Bir nevi kurulmuş bir tuzak oldum kendime.
Okur Takip Önerileri
Bi dolu gök gürlüyor içimde
Şiirlerime sevdan iliştiği zaman
Nasıl anlatayım bunu kendime...?
Keşke yağmuru çağıracak kadar güzel olmasaydım
Ölüm ve acılar çatsaydı beni
Düşüncem yapma çiçekler kadar gösterişli ve parlak
Sözlerim ihanete varacak doğrulukta olsaydı.
İsmet Özel
Farkettim ki herkes bir başkasına yaptıklarını hafife alıyor.
Oysa acı ve elem kendine ait olunca ne çok büyüyor ve gönlünü dağlıyor.
İnsan işte yanıldıkça yanıldığı noktalara bayılıyor.
İnsan işte...
Anlamaya yaklaşmak, bu bile erdem gibi.
Oysa herkesin vardır bir bildiği başkasına anlatacak kadar.
Kim öyleyse bunca boynu büyük, anlamaktan aciz kalanlar.
Her şeyin ardında görünen bu izler kime ait.
Ressamın fırça darbeleri niye tuvali değil de yüreğimi yaralıyor.
Soruyorum nereye gömüldü bunca güzel insan...
Korkmayın, her şeyin bitmeyi beklediği bir yer var o yeri bekleyin.
Ve emin olun o yeri beklemek bile güzeldir yaşarken yorulmaktan.
Şimdi tekrar ne yapsam dedirtme bana yarabbi
taşınacak suyu göster,kırılacak odunu
kaldı bu silinmez yaşamak suçu üzerimde
bileyim hangi suyun sakasıyım ya rabbelalemin
tütmesi gereken ocak nerde?
İsmet Özel
Eskiden her şeyin gördüğüm gibi olduğunu düşünürdüm.
Şimdi ise gördüğümün her şeyden farklı olduğunu düşünüyorum.
Yarın ne olur bilmiyorum.
Yarına kalınır mı?
Görür mü insan da dünden kalma yemek muamelesi?
Soruyorum sadece eskir mi yürekler?
Hangi yandaş bilir yolun doğrusunu?
Anlıyorum ki zaman geçmek içindir, insan yaşamak.
Ve bir şeyler var her insanın içinde
Her insanın içinde kendi dışında bir şeyler var.
İşte ölüm o şeylerin yaşama kavuşmasıdır.
Yaşanılacak şeylerin bilinmezliği midir hayatı yaşanır kılan?
Yoksa düpedüz soluğun verdiği lezzet mi?
Varışın toprak olduğu aşikârken sürprizlerin bunca sevindirmesi neden öyleyse?
İnanmak... sanırım en büyük güç bu.
Eskiden kırılan bir kalbim vardı şimdi geriye sevmek için bile kimseye fırsat veremeyen bir ben kaldı.
Şimdi umudumu öldürecek kimseye inanacak gücü kendimde bulamıyorum.
Bir mektubun gizlediği ne olabilir kelimelerden başka?