Kaderimiz aslında doğduğumuz evlerde yazılır. Önce o evler, sonra da içine girmeye çalıştığımız toplum yaralar bizi. O yaralarla büyür , sonunda o yaraların bizi götürdüğü yere gideriz.
İşte çocukken alınan o kalp yaraları kimimizi abat eder , kimimizi de berbat .
Marifet, kaderimizi güzel olmasa da , hayatın bize kapattığı kapılara yeni bir anahtar uydurabilmekte...
Okur Takip Önerileri
O kadar.
Sadece nefes alıp vermek, arada bir yemek yemek yaşamak sayılıyorsa, işte o kadar yaşıyordu.
Bir toplumda şiddet ne kadar yoğunsa , o toplumun insanları o kadar mutsuz, güvensiz, kederli , kırılgan, alıngan, umutsuz , öfkeli ve şiddet göstermeye o kadar yatkın olur.
Anne babası kızlarının biraz arkasında dursa, onu sevse , yüceltse, kızcağız biraz kendine güvenebilse , bugün o karanlıkların ortasında kalır mıydı?
elalem ne der !
Üstelik dayak yiyen bu genç kadını dünyaya getiren kadın yani annesi de yıllardır evde eşinden şiddet görse de , belki çaresiz, belki toplum ne der korkusuyla, belki de alışkın olduğu yaşam şekli bu olduğundan evliliğini devam ettirmiş...
Onun kendine biçtiği kimlik korkmak , aşağılanmak , değersiz olduğunu bilmek , mutluluğu da yanlış yerde aramak oldu.
Sayfa 123Kitabı yarım bıraktı
